αποκαλυψισ ιωαννου 1

1 αποκαλυψισ ι̅υ̅ χ̅υ̅, ην εδωκεν αυτω ο θ̅σ̅, δειξαι τοισ δουλοισ αυτου, α δει γενεσθαι εν ταχει; και εσημανεν, αποστειλασ δια του αγγελου αυτου τω δουλω αυτου, ιωαννη, 2 οσ εμαρτυρησεν τον λογον του θ̅υ̅, και την μαρτυριαν ι̅υ̅ χ̅υ̅, οσα ειδεν. 3 μακαριοσ ο αναγινωσκων και οι ακουοντεσ τουσ λογουσ τησ προφητειασ, και τηρουντεσ τα εν αυτη γεγραμμενα; ο γαρ καιροσ εγγυσ.

4 ιωαννησ ταισ επτα εκκλησιαισ ταισ εν τη ασια: χαρισ υμιν και ειρηνη, απο ο ων, και ο ην, και ο ερχομενοσ, και απο των επτα πνευματων, α ενωπιον του θρονου αυτου; 5 και απο ι̅υ̅ χ̅υ̅, ο μαρτυσ ο πιστοσ, ο πρωτοτοκοσ των νεκρων, και ο αρχων των βασιλεων τησ γησ.

τω αγαπωντι ημασ, και λυσαντι ημασ εκ των αμαρτιων ημων εν τω αιματι αυτου, 6 και εποιησεν ημασ βασιλειαν, ιερεισ τω θ̅ω̅ και πατρι αυτου αυτω η δοξα και το κρατοσ εισ τουσ αιωνασ. αμην!

7 “ιδου, ερχεται μετα των νεφελων”, και οψεται αυτον πασ οφθαλμοσ, και οιτινεσ αυτον εξεκεντησαν, και κοψονται επ αυτον πασαι αι φυλαι τησ γησ. ναι! αμην!

8 “εγω ειμι το αλφα και το ω”, λεγει κ̅σ̅, ο θ̅σ̅, “ο ων, και ο ην, και ο ερχομενοσ, ο παντοκρατωρ.”

9 εγω ιωαννησ, ο αδελφοσ υμων, και συνκοινωνοσ εν τη θλιψει, και βασιλεια, και υπομονη, εν ι̅υ̅, εγενομην εν τη νησω τη καλουμενη πατμω, δια τον λογον του θ̅υ̅ και την μαρτυριαν ι̅υ̅. 10 εγενομην εν π̅ν̅ι̅ εν τη κυριακη ημερα, και ηκουσα οπισω μου φωνην μεγαλην ωσ σαλπιγγοσ 11 λεγουσησ, “ο βλεπεισ γραψον εισ βιβλιον, και πεμψον ταισ επτα εκκλησιαισ: εισ εφεσον, και εισ σμυρναν, και εισ περγαμον, και εισ θυατειρα, και εισ σαρδεισ, και εισ φιλαδελφιαν, και εισ λαοδικιαν.”

12 και επεστρεψα βλεπειν την φωνην ητισ ελαλει μετ εμου. και επιστρεψασ, ειδον επτα λυχνιασ χρυσασ, 13 και εν μεσω των λυχνιων, “ομοιον υιον ανθρωπου”, ενδεδυμενον ποδηρη, και περιεζωσμενον προσ τοισ μαστοισ ζωνην χρυσαν. 14 η δε κεφαλη αυτου και αι τριχεσ λευκαι, ωσ εριον λευκον ωσ χιων, και οι οφθαλμοι αυτου ωσ φλοξ πυροσ, 15 και οι ποδεσ αυτου ομοιοι χαλκολιβανω ωσ εν καμινω πεπυρωμενησ, και η φωνη αυτου ωσ φωνη υδατων πολλων, 16 και εχων εν τη δεξια χειρι αυτου αστερασ επτα, και εκ του στοματοσ αυτου ρομφαια διστομοσ οξεια εκπορευομενη, και η οψισ αυτου ωσ ο ηλιοσ φαινει εν τη δυναμει αυτου.

17 και οτε ειδον αυτον, επεσα προσ τουσ ποδασ αυτου, ωσ νεκροσ. και εθηκεν την δεξιαν αυτου επ εμε λεγων, “μη φοβου; εγω ειμι ο πρωτοσ και ο εσχατοσ, 18 και ο ζων και εγενομην νεκροσ, και ιδου, ζων ειμι εισ τουσ αιωνασ των αιωνων, και εχω τασ κλεισ του θανατου και του αδου. 19 γραψον ουν α ειδεσ, και α εισιν, και α μελλει γενεσθαι μετα ταυτα. 20 το μυστηριον των επτα αστερων, ουσ ειδεσ επι τησ δεξιασ μου, και τασ επτα λυχνιασ τασ χρυσασ: οι επτα αστερεσ, αγγελοι των επτα εκκλησιων εισιν, και αι λυχνιαι αι επτα, επτα εκκλησιαι εισιν.