κατα μαθθαιον 22

1 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ παλιν ειπεν εν παραβολαισ αυτοισ λεγων, 2 “ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω, βασιλει, οστισ εποιησεν γαμουσ τω υιω αυτου. 3 και απεστειλεν τουσ δουλουσ αυτου, καλεσαι τουσ κεκλημενουσ εισ τουσ γαμουσ, και ουκ ηθελον ελθειν. 4 παλιν απεστειλεν αλλουσ δουλουσ λεγων, ‘ειπατε τοισ κεκλημενοισ, “ιδου, το αριστον μου ητοιμακα, οι ταυροι μου και τα σιτιστα τεθυμενα, και παντα ετοιμα; δευτε εισ τουσ γαμουσ.”’ 5 οι δε αμελησαντεσ απηλθον, οσ μεν εισ τον ιδιον αγρον, οσ δε επι την εμποριαν αυτου. 6 οι δε λοιποι κρατησαντεσ τουσ δουλουσ αυτου, υβρισαν και απεκτειναν. 7 ο δε βασιλευσ ωργισθη, και πεμψασ τα στρατευματα αυτου, απωλεσεν τουσ φονεισ εκεινουσ, και την πολιν αυτων ενεπρησεν. 8 τοτε λεγει τοισ δουλοισ αυτου, ‘ο μεν γαμοσ ετοιμοσ εστιν, οι δε κεκλημενοι ουκ ησαν αξιοι; 9 πορευεσθε ουν επι τασ διεξοδουσ των οδων, και οσουσ εαν ευρητε, καλεσατε εισ τουσ γαμουσ.’ 10 και εξελθοντεσ, οι δουλοι εκεινοι εισ τασ οδουσ, συνηγαγον παντασ ουσ ευρον, πονηρουσ τε και αγαθουσ; και επλησθη ο γαμοσ ανακειμενων. 11 εισελθων δε ο βασιλευσ θεασασθαι τουσ ανακειμενουσ, ειδεν εκει ανθρωπον ουκ ενδεδυμενον ενδυμα γαμου; 12 και λεγει αυτω, ‘εταιρε, πωσ εισηλθεσ ωδε μη εχων ενδυμα γαμου?’ ο δε εφιμωθη. 13 τοτε ο βασιλευσ ειπεν τοισ διακονοισ, ‘δησαντεσ αυτου ποδασ και χειρασ, εκβαλετε αυτον εισ το σκοτοσ το εξωτερον; εκει εσται ο κλαυθμοσ και ο βρυγμοσ των οδοντων.’ 14 πολλοι γαρ εισιν κλητοι, ολιγοι δε εκλεκτοι.”

15 τοτε πορευθεντεσ, οι φαρισαιοι συμβουλιον ελαβον οπωσ αυτον παγιδευσωσιν εν λογω. 16 και αποστελλουσιν αυτω τουσ μαθητασ αυτων μετα των ηρωδιανων λεγοντασ, “διδασκαλε, οιδαμεν οτι αληθησ ει, και την οδον του θ̅υ̅ εν αληθεια διδασκεισ, και ου μελει σοι περι ουδενοσ, ου γαρ βλεπεισ εισ προσωπον ανθρωπων; 17 ειπε ουν ημιν, τι σοι δοκει? εξεστιν δουναι κηνσον καισαρι η ου?” 18 γνουσ δε ο ι̅σ̅ την πονηριαν αυτων ειπεν, “τι με πειραζετε, υποκριται? 19 επιδειξατε μοι το νομισμα του κηνσου.” οι δε προσηνεγκαν αυτω δηναριον. 20 και λεγει αυτοισ, “τινοσ η εικων αυτη και η επιγραφη?” 21 λεγουσιν, “καισαροσ.” τοτε λεγει αυτοισ, “αποδοτε ουν τα καισαροσ καισαρι, και τα του θ̅υ̅ τω θ̅ω̅.” 22 και ακουσαντεσ εθαυμασαν, και αφεντεσ αυτον απηλθαν.

23 εν εκεινη τη ημερα προσηλθον αυτω σαδδουκαιοι λεγοντεσ, μη ειναι αναστασιν, και επηρωτησαν αυτον 24 λεγοντεσ, “διδασκαλε, μωυσησ ειπεν, ‘εαν τισ αποθανη μη εχων τεκνα, επιγαμβρευσει ο αδελφοσ αυτου την γυναικα αυτου, και αναστησει σπερμα τω αδελφω αυτου.’ 25 ησαν δε παρ ημιν επτα αδελφοι; και ο πρωτοσ γημασ ετελευτησεν, και μη εχων σπερμα, αφηκεν την γυναικα αυτου τω αδελφω αυτου. 26 ομοιωσ και ο δευτεροσ, και ο τριτοσ, εωσ των επτα, 27 υστερον δε παντων, απεθανεν η γυνη. 28 εν τη αναστασει ουν, τινοσ των επτα εσται γυνη? παντεσ γαρ εσχον αυτην.”

29 αποκριθεισ δε, ο ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “πλανασθε, μη ειδοτεσ τασ γραφασ, μηδε την δυναμιν του θ̅υ̅. 30 εν γαρ τη αναστασει, ουτε γαμουσιν ουτε γαμιζονται, αλλ ωσ αγγελοι εν τω ουρανω εισιν. 31 περι δε τησ αναστασεωσ των νεκρων, ουκ ανεγνωτε το ρηθεν υμιν υπο του θ̅υ̅ λεγοντοσ, 32 ‘εγω ειμι ο θ̅σ̅ αβρααμ, και ο θ̅σ̅ ισαακ, και ο θ̅σ̅ ιακωβ’? ουκ εστιν ο θ̅σ̅ νεκρων, αλλα ζωντων.” 33 και ακουσαντεσ, οι οχλοι εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου.

34 οι δε φαρισαιοι ακουσαντεσ οτι εφιμωσεν τουσ σαδδουκαιουσ, συνηχθησαν επι το αυτο. 35 και επηρωτησεν εισ εξ αυτων, νομικοσ πειραζων αυτον, 36 “διδασκαλε, ποια εντολη μεγαλη εν τω νομω?” 37 ο δε εφη αυτω, “‘αγαπησεισ κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ σου εν ολη τη καρδια σου, και εν ολη τη ψυχη σου, και εν ολη τη διανοια σου.’ 38 αυτη εστιν η μεγαλη και πρωτη εντολη. 39 δευτερα δε ομοια αυτη, ‘αγαπησεισ τον πλησιον σου ωσ σεαυτον.’ 40 εν ταυταισ ταισ δυσιν εντολαισ, ολοσ ο νομοσ κρεμαται και οι προφηται.”

41 συνηγμενων δε των φαρισαιων, επηρωτησεν αυτουσ ο ι̅σ̅ 42 λεγων, “τι υμιν δοκει περι του χ̅υ̅? τινοσ υιοσ εστιν?” λεγουσιν αυτω, “του δαυειδ.” 43 λεγει αυτοισ, “πωσ ουν δαυειδ εν π̅ν̅ι̅ καλει κ̅ν̅ αυτον λεγων, 44 ‘ειπεν κ̅σ̅ τω κ̅ω̅ μου, “καθου εκ δεξιων μου, εωσ αν θω τουσ εχθρουσ σου υποκατω των ποδων σου”’? 45 ει ουν δαυειδ καλει αυτον, ‘κ̅ν̅’, πωσ υιοσ αυτου εστιν?” 46 και ουδεισ εδυνατο αποκριθηναι αυτω λογον, ουδε ετολμησεν τισ απ εκεινησ τησ ημερασ επερωτησαι αυτον ουκετι.