1 και εισηλθεν παλιν εισ συναγωγην, και ην εκει ανθρωποσ, εξηραμμενην εχων την χειρα; 2 και παρετηρουν αυτον, ει τοισ σαββασιν θεραπευσει αυτον, ινα κατηγορησωσιν αυτου. 3 και λεγει τω ανθρωπω τω την χειρα εχοντι ξηραν, “εγειρε εισ το μεσον.” 4 και λεγει αυτοισ, “εξεστιν τοισ σαββασιν αγαθοποιησαι η κακοποιησαι, ψυχην σωσαι η αποκτειναι?” οι δε εσιωπων. 5 και περιβλεψαμενοσ αυτουσ μετ οργησ, συνλυπουμενοσ επι τη πωρωσει τησ καρδιασ αυτων, λεγει τω ανθρωπω, “εκτεινον την χειρα σου.” και εξετεινεν, και απεκατεσταθη η χειρ αυτου. 6 και εξελθοντεσ, οι φαρισαιοι ευθυσ μετα των ηρωδιανων συμβουλιον εποιουν κατ αυτου, οπωσ αυτον απολεσωσιν.
7 και ο ι̅σ̅ μετα των μαθητων αυτου, ανεχωρησεν προσ την θαλασσαν; και πολυ πληθοσ απο τησ γαλιλαιασ ηκολουθησεν, και απο τησ ιουδαιασ, 8 και απο ιεροσολυμων, και απο τησ ιδουμαιασ, και περαν του ιορδανου, και περι τυρον και σιδωνα; πληθοσ πολυ ακουοντεσ οσα εποιει, ηλθον προσ αυτον. 9 και ειπεν τοισ μαθηταισ αυτου ινα πλοιαριον προσκαρτερη αυτω δια τον οχλον, ινα μη θλιβωσιν αυτον. 10 πολλουσ γαρ εθεραπευσεν, ωστε επιπιπτειν αυτω, ινα αυτου αψωνται οσοι ειχον μαστιγασ. 11 και τα πνευματα τα ακαθαρτα, οταν αυτον εθεωρουν, προσεπιπτον αυτω και εκραζον λεγοντα, οτι “συ ει ο υιοσ του θ̅υ̅.” 12 και πολλα επετιμα αυτοισ ινα μη αυτον φανερον ποιησωσιν.
13 και αναβαινει εισ το οροσ, και προσκαλειται ουσ ηθελεν αυτοσ; και απηλθον προσ αυτον. 14 και εποιησεν δωδεκα, ουσ και αποστολουσ ωνομασεν, ινα ωσιν μετ αυτου, και ινα αποστελλη αυτουσ κηρυσσειν 15 και εχειν εξουσιαν εκβαλλειν τα δαιμονια. 16 και εποιησεν τουσ δωδεκα: και επεθηκεν ονομα τω σιμωνι, πετρον, 17 και ιακωβον τον του ζεβεδαιου, και ιωαννην τον αδελφον του ιακωβου, και επεθηκεν αυτοισ ονοματα βοανηργεσ, ο εστιν “υιοι βροντησ”, 18 και ανδρεαν, και φιλιππον, και βαρθολομαιον, και μαθθαιον, και θωμαν, και ιακωβον τον του αλφαιου, και θαδδαιον, και σιμωνα τον καναναιον, 19 και ιουδαν ισκαριωθ, οσ και παρεδωκεν αυτον.
20 και ερχεται εισ οικον, και συνερχεται παλιν ο οχλοσ, ωστε μη δυνασθαι αυτουσ μηδε αρτον φαγειν. 21 και ακουσαντεσ, οι παρ αυτου εξηλθον κρατησαι αυτον; ελεγον γαρ, οτι “εξεστη.” 22 και οι γραμματεισ, οι απο ιεροσολυμων καταβαντεσ ελεγον, οτι “βεελζεβουλ εχει”; και, οτι “εν τω αρχοντι των δαιμονιων, εκβαλλει τα δαιμονια.” 23 και προσκαλεσαμενοσ αυτουσ, εν παραβολαισ ελεγεν αυτοισ, “πωσ δυναται σατανασ σαταναν εκβαλλειν? 24 και εαν βασιλεια εφ εαυτην μερισθη, ου δυναται σταθηναι η βασιλεια εκεινη. 25 και εαν οικια εφ εαυτην μερισθη, ου δυνησεται η οικια εκεινη σταθηναι. 26 και ει ο σατανασ ανεστη εφ εαυτον και εμερισθη, ου δυναται στηναι, αλλα τελοσ εχει. 27 αλλ ου δυναται ουδεισ εισ την οικιαν του ισχυρου εισελθων τα σκευη αυτου διαρπασαι, εαν μη πρωτον τον ισχυρον δηση; και τοτε την οικιαν αυτου διαρπασει.
28 αμην, λεγω υμιν οτι παντα αφεθησεται τοισ υιοισ των ανθρωπων τα αμαρτηματα και αι βλασφημιαι, οσα εαν βλασφημησωσιν. 29 οσ δ αν βλασφημηση εισ το π̅ν̅α̅ το αγιον, ουκ εχει αφεσιν εισ τον αιωνα, αλλα ενοχοσ εστιν αιωνιου αμαρτηματοσ” 30 οτι ελεγον, “πνευμα ακαθαρτον εχει.”
31 και ερχονται η μητηρ αυτου και οι αδελφοι αυτου, και εξω στηκοντεσ, απεστειλαν προσ αυτον καλουντεσ αυτον. 32 και εκαθητο περι αυτον οχλοσ; και λεγουσιν αυτω, “ιδου, η μητηρ σου και οι αδελφοι σου, εξω ζητουσιν σε.” 33 και αποκριθεισ αυτοισ λεγει, “τισ εστιν η μητηρ μου, και οι αδελφοι μου?” 34 και περιβλεψαμενοσ τουσ περι αυτον, κυκλω καθημενουσ λεγει, “ιδε, η μητηρ μου και οι αδελφοι μου! 35 οσ γαρ αν ποιηση το θελημα του θ̅υ̅, ουτοσ αδελφοσ μου και αδελφη και μητηρ εστιν.”