1 και διαγενομενου του σαββατου, η μαρια η μαγδαληνη, και μαρια η ιακωβου, και σαλωμη, ηγορασαν αρωματα, ινα ελθουσαι αλειψωσιν αυτον. 2 και λειαν πρωι τη μια των σαββατων, ερχονται επι το μνημειον, ανατειλαντοσ του ηλιου. 3 και ελεγον προσ εαυτασ, “τισ αποκυλισει ημιν τον λιθον εκ τησ θυρασ του μνημειου?” 4 και αναβλεψασαι θεωρουσιν οτι αποκεκυλισται ο λιθοσ; ην γαρ μεγασ σφοδρα. 5 και εισελθουσαι εισ το μνημειον, ειδον νεανισκον καθημενον εν τοισ δεξιοισ, περιβεβλημενον στολην λευκην, και εξεθαμβηθησαν. 6 ο δε λεγει αυταισ, “μη εκθαμβεισθε. ι̅ν̅ ζητειτε τον ναζαρηνον, τον εσταυρωμενον. ηγερθη! ουκ εστιν ωδε; ιδε, ο τοποσ οπου εθηκαν αυτον. 7 αλλα υπαγετε, ειπατε τοισ μαθηταισ αυτου και τω πετρω, οτι ‘προαγει υμασ εισ την γαλιλαιαν; εκει αυτον οψεσθε, καθωσ ειπεν υμιν.’” 8 και εξελθουσαι, εφυγον απο του μνημειου; ειχεν γαρ αυτασ τρομοσ και εκστασισ, και ουδενι ουδεν ειπον; εφοβουντο γαρ.