1 ην δε ανθρωποσ εκ των φαρισαιων, νικοδημοσ ονομα αυτω, αρχων των ιουδαιων; 2 ουτοσ ηλθεν προσ αυτον νυκτοσ, και ειπεν αυτω, “ραββει, οιδαμεν οτι απο θ̅υ̅ εληλυθασ διδασκαλοσ; ουδεισ γαρ δυναται ταυτα τα σημεια ποιειν, α συ ποιεισ, εαν μη η ο θ̅σ̅ μετ αυτου.” 3 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτω, “αμην, αμην, λεγω σοι, εαν μη τισ γεννηθη ανωθεν, ου δυναται ιδειν την βασιλειαν του θ̅υ̅.” 4 λεγει προσ αυτον νικοδημοσ, “πωσ δυναται ανθρωποσ γεννηθηναι, γερων ων? μη δυναται εισ την κοιλιαν τησ μητροσ αυτου δευτερον εισελθειν και γεννηθηναι?” 5 απεκριθη ι̅σ̅, “αμην, αμην, λεγω σοι, εαν μη τισ γεννηθη εξ υδατοσ και π̅ν̅σ̅, ου δυναται εισελθειν εισ την βασιλειαν του θ̅υ̅. 6 το γεγεννημενον εκ τησ σαρκοσ, σαρξ εστιν; και το γεγεννημενον εκ του π̅ν̅σ̅, πνευμα εστιν. 7 μη θαυμασησ οτι ειπον σοι, ‘δει υμασ γεννηθηναι ανωθεν.’ 8 το πνευμα οπου θελει, πνει, και την φωνην αυτου ακουεισ, αλλ ουκ οιδασ ποθεν ερχεται, και που υπαγει; ουτωσ εστιν πασ ο γεγεννημενοσ εκ του π̅ν̅σ̅.” 9 απεκριθη νικοδημοσ και ειπεν αυτω, “πωσ δυναται ταυτα γενεσθαι?” 10 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτω, “συ ει ο διδασκαλοσ του ισραηλ, και ταυτα ου γινωσκεισ? 11 αμην, αμην, λεγω σοι οτι ο οιδαμεν λαλουμεν, και ο εωρακαμεν μαρτυρουμεν; και την μαρτυριαν ημων ου λαμβανετε. 12 ει τα επιγεια ειπον υμιν, και ου πιστευετε, πωσ εαν ειπω υμιν τα επουρανια, πιστευσετε? 13 και ουδεισ αναβεβηκεν εισ τον ουρανον, ει μη ο εκ του ουρανου καταβασ ο υιοσ του ανθρωπου. 14 και καθωσ μωυσησ υψωσεν τον οφιν εν τη ερημω, ουτωσ υψωθηναι δει τον υιον του ανθρωπου, 15 ινα πασ ο πιστευων εν αυτω εχη ζωην αιωνιον.
16 ουτωσ γαρ ηγαπησεν ο θ̅σ̅ τον κοσμον, ωστε τον υιον τον μονογενη εδωκεν, ινα πασ ο πιστευων εισ αυτον μη αποληται, αλλ εχη ζωην αιωνιον. 17 ου γαρ απεστειλεν ο θ̅σ̅ τον υιον εισ τον κοσμον, ινα κρινη τον κοσμον, αλλ ινα σωθη ο κοσμοσ δι αυτου. 18 ο πιστευων εισ αυτον ου κρινεται. ο δε μη πιστευων, ηδη κεκριται, οτι μη πεπιστευκεν εισ το ονομα του μονογενουσ υιου του θ̅υ̅. 19 αυτη δε εστιν η κρισισ, οτι το φωσ εληλυθεν εισ τον κοσμον, και ηγαπησαν οι ανθρωποι μαλλον το σκοτοσ η το φωσ; ην γαρ αυτων πονηρα τα εργα. 20 πασ γαρ ο φαυλα πρασσων, μισει το φωσ, και ουκ ερχεται προσ το φωσ, ινα μη ελεγχθη τα εργα αυτου; 21 ο δε ποιων την αληθειαν, ερχεται προσ το φωσ, ινα φανερωθη αυτου τα εργα, οτι εν θ̅ω̅ εστιν ειργασμενα.”
22 μετα ταυτα ηλθεν ο ι̅σ̅ και οι μαθηται αυτου εισ την ιουδαιαν γην; και εκει διετριβεν μετ αυτων και εβαπτιζεν. 23 ην δε και ο ιωαννησ βαπτιζων εν αινων εγγυσ του σαλειμ, οτι υδατα πολλα ην εκει, και παρεγινοντο και εβαπτιζοντο. 24 ουπω γαρ ην βεβλημενοσ εισ την φυλακην ο ιωαννησ.
25 εγενετο ουν ζητησισ εκ των μαθητων ιωαννου μετα ιουδαιου περι καθαρισμου. 26 και ηλθον προσ τον ιωαννην και ειπαν αυτω, “ραββει, οσ ην μετα σου περαν του ιορδανου, ω συ μεμαρτυρηκασ, ιδε, ουτοσ βαπτιζει και παντεσ ερχονται προσ αυτον.” 27 απεκριθη ιωαννησ και ειπεν, “ου δυναται ανθρωποσ λαμβανειν, ουδε εν εαν μη η δεδομενον αυτω εκ του ουρανου. 28 αυτοι υμεισ μοι μαρτυρειτε οτι ειπον, ‘ουκ ειμι εγω ο χ̅σ̅’, αλλ, οτι ‘απεσταλμενοσ ειμι εμπροσθεν εκεινου.’ 29 ο εχων την νυμφην, νυμφιοσ εστιν; ο δε φιλοσ του νυμφιου, ο εστηκωσ και ακουων αυτου, χαρα χαιρει δια την φωνην του νυμφιου. αυτη ουν η χαρα η εμη πεπληρωται. 30 εκεινον δει αυξανειν, εμε δε ελαττουσθαι.
31 ο ανωθεν ερχομενοσ, επανω παντων εστιν. ο ων εκ τησ γησ, εκ τησ γησ εστιν, και εκ τησ γησ λαλει. ο εκ του ουρανου ερχομενοσ, επανω παντων εστιν. 32 ο εωρακεν και ηκουσεν, τουτο μαρτυρει; και την μαρτυριαν αυτου, ουδεισ λαμβανει. 33 ο λαβων αυτου την μαρτυριαν, εσφραγισεν οτι ο θ̅σ̅ αληθησ εστιν. 34 ον γαρ απεστειλεν ο θ̅σ̅, τα ρηματα του θ̅υ̅ λαλει; ου γαρ εκ μετρου διδωσιν το π̅ν̅α̅. 35 ο πατηρ αγαπα τον υιον, και παντα δεδωκεν εν τη χειρι αυτου. 36 ο πιστευων εισ τον υιον, εχει ζωην αιωνιον; ο δε απειθων τω υιω, ουκ οψεται ζωην, αλλ η οργη του θ̅υ̅ μενει επ αυτον.”