1 μη ταρασσεσθω υμων η καρδια; πιστευετε εισ τον θ̅ν̅, και εισ εμε πιστευετε. 2 εν τη οικια του πατροσ μου, μοναι πολλαι εισιν; ει δε μη, ειπον αν υμιν, οτι πορευομαι ετοιμασαι τοπον υμιν; 3 και εαν πορευθω και ετοιμασω τοπον υμιν, παλιν ερχομαι και παραλημψομαι υμασ προσ εμαυτον, ινα οπου ειμι εγω, και υμεισ ητε. 4 και οπου εγω υπαγω, οιδατε την οδον.” 5 λεγει αυτω θωμασ, “κ̅ε̅, ουκ οιδαμεν που υπαγεισ; πωσ δυναμεθα την οδον ειδεναι?” 6 λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “εγω ειμι η οδοσ, και η αληθεια, και η ζωη. ουδεισ ερχεται προσ τον πατερα, ει μη δι εμου. 7 ει εγνωκατε με, και τον πατερα μου γνωσεσθε, και απ αρτι γινωσκετε αυτον και εωρακατε αυτον.”
8 λεγει αυτω φιλιπποσ, “κ̅ε̅, δειξον ημιν τον πατερα, και αρκει ημιν.” 9 λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “τοσουτον χρονον μεθ υμων ειμι, και ουκ εγνωκασ με, φιλιππε? ο εωρακωσ εμε, εωρακεν τον πατερα; πωσ συ λεγεισ, ‘δειξον ημιν τον πατερα’? 10 ου πιστευεισ οτι εγω εν τω πατρι, και ο πατηρ εν εμοι εστιν? τα ρηματα α εγω λαλω υμιν, απ εμαυτου ου λαλω; ο δε πατηρ εν εμοι μενων, ποιει τα εργα αυτου. 11 πιστευετε μοι οτι εγω εν τω πατρι, και ο πατηρ εν εμοι; ει δε μη, δια τα εργα αυτα πιστευετε. 12 αμην, αμην, λεγω υμιν, ο πιστευων εισ εμε, τα εργα α εγω ποιω, κακεινοσ ποιησει, και μειζονα τουτων ποιησει, οτι εγω προσ τον πατερα πορευομαι. 13 και ο τι αν αιτησητε εν τω ονοματι μου, τουτο ποιησω, ινα δοξασθη ο πατηρ εν τω υιω. 14 εαν τι αιτησητε με εν τω ονοματι μου, εγω ποιησω.
15 εαν αγαπατε με, τασ εντολασ τασ εμασ τηρησετε. 16 καγω ερωτησω τον πατερα, και αλλον παρακλητον δωσει υμιν, ινα μεθ υμων εισ τον αιωνα η 17 το π̅ν̅α̅ τησ αληθειασ, ο ο κοσμοσ ου δυναται λαβειν, οτι ου θεωρει αυτο ουδε γινωσκει. υμεισ γινωσκετε αυτο, οτι παρ υμιν μενει, και εν υμιν εσται.
18 ουκ αφησω υμασ ορφανουσ; ερχομαι προσ υμασ. 19 ετι μικρον και ο κοσμοσ με ουκετι θεωρει, υμεισ δε θεωρειτε με; οτι εγω ζω, και υμεισ ζησεσθε. 20 εν εκεινη τη ημερα γνωσεσθε υμεισ οτι εγω εν τω πατρι μου, και υμεισ εν εμοι, καγω εν υμιν. 21 ο εχων τασ εντολασ μου και τηρων αυτασ, εκεινοσ εστιν ο αγαπων με; ο δε αγαπων με, αγαπηθησεται υπο του πατροσ μου; καγω αγαπησω αυτον, και εμφανισω αυτω εμαυτον.” 22 λεγει αυτω ιουδασ, ουχ ο ισκαριωτησ, “κ̅ε̅, τι γεγονεν, οτι ημιν μελλεισ εμφανιζειν σεαυτον, και ουχι τω κοσμω?” 23 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτω, “εαν τισ αγαπα με, τον λογον μου τηρησει, και ο πατηρ μου αγαπησει αυτον, και προσ αυτον ελευσομεθα, και μονην παρ αυτω ποιησομεθα. 24 ο μη αγαπων με, τουσ λογουσ μου ου τηρει; και ο λογοσ ον ακουετε, ουκ εστιν εμοσ, αλλα του πεμψαντοσ με πατροσ.
25 ταυτα λελαληκα υμιν παρ υμιν μενων; 26 ο δε παρακλητοσ, το π̅ν̅α̅ το αγιον, ο πεμψει ο πατηρ εν τω ονοματι μου, εκεινοσ υμασ διδαξει παντα, και υπομνησει υμασ παντα α ειπον υμιν. 27 ειρηνην αφιημι υμιν; ειρηνην την εμην διδωμι υμιν; ου καθωσ ο κοσμοσ διδωσιν, εγω διδωμι υμιν. μη ταρασσεσθω υμων η καρδια, μηδε δειλιατω. 28 ηκουσατε οτι εγω ειπον υμιν, ‘υπαγω και ερχομαι προσ υμασ.’ ει ηγαπατε με, εχαρητε αν οτι πορευομαι προσ τον πατερα, οτι ο πατηρ μειζων μου εστιν. 29 και νυν ειρηκα υμιν πριν γενεσθαι, ινα οταν γενηται, πιστευσητε. 30 ουκετι πολλα λαλησω μεθ υμων; ερχεται γαρ ο του κοσμου αρχων, και εν εμοι ουκ εχει ουδεν, 31 αλλ ινα γνω ο κοσμοσ οτι αγαπω τον πατερα, και καθωσ ενετειλατο μοι ο πατηρ, ουτωσ ποιω. εγειρεσθε, αγωμεν εντευθεν.