1 ην δε τισ ασθενων, λαζαροσ απο βηθανιασ εκ τησ κωμησ μαριασ, και μαρθασ τησ αδελφησ αυτησ. 2 ην δε μαρια η αλειψασα τον κ̅ν̅ μυρω, και εκμαξασα τουσ ποδασ αυτου ταισ θριξιν αυτησ, ησ ο αδελφοσ λαζαροσ ησθενει. 3 απεστειλαν ουν αι αδελφαι προσ αυτον λεγουσαι, “κ̅ε̅, ιδε, ον φιλεισ ασθενει.” 4 ακουσασ δε ο ι̅σ̅ ειπεν, “αυτη η ασθενεια ουκ εστιν προσ θανατον, αλλ υπερ τησ δοξησ του θ̅υ̅, ινα δοξασθη ο υιοσ του θ̅υ̅ δι αυτησ.” 5 ηγαπα δε ο ι̅σ̅ την μαρθαν, και την αδελφην αυτησ, και τον λαζαρον. 6 ωσ ουν ηκουσεν οτι ασθενει, τοτε μεν εμεινεν εν ω ην τοπω δυο ημερασ. 7 επειτα μετα τουτο λεγει τοισ μαθηταισ, “αγωμεν εισ την ιουδαιαν παλιν.” 8 λεγουσιν αυτω οι μαθηται, “ραββει, νυν εζητουν σε λιθασαι οι ιουδαιοι, και παλιν υπαγεισ εκει?” 9 απεκριθη ι̅σ̅, “ουχι δωδεκα ωραι εισιν τησ ημερασ? εαν τισ περιπατη εν τη ημερα, ου προσκοπτει, οτι το φωσ του κοσμου τουτου βλεπει; 10 εαν δε τισ περιπατη εν τη νυκτι, προσκοπτει, οτι το φωσ ουκ εστιν εν αυτω.” 11 ταυτα ειπεν, και μετα τουτο λεγει αυτοισ, “λαζαροσ ο φιλοσ ημων κεκοιμηται; αλλα πορευομαι, ινα εξυπνισω αυτον.” 12 ειπον ουν οι μαθηται αυτω, “κ̅ε̅, ει κεκοιμηται σωθησεται.” 13 ειρηκει δε ο ι̅σ̅ περι του θανατου αυτου. εκεινοι δε εδοξαν οτι περι τησ κοιμησεωσ του υπνου λεγει. 14 τοτε ουν ειπεν αυτοισ ο ι̅σ̅ παρρησια, λαζαροσ απεθανεν. 15 και χαιρω δι υμασ, ινα πιστευσητε οτι ουκ ημην εκει; αλλα αγωμεν προσ αυτον. 16 ειπεν ουν θωμασ, ο λεγομενοσ διδυμοσ τοισ συνμαθηταισ, “αγωμεν και ημεισ, ινα αποθανωμεν μετ αυτου.”
17 ελθων ουν, ο ι̅σ̅ ευρεν αυτον, τεσσαρασ ηδη ημερασ εχοντα εν τω μνημειω. 18 ην δε η βηθανια εγγυσ των ιεροσολυμων, ωσ απο σταδιων δεκαπεντε. 19 πολλοι δε εκ των ιουδαιων εληλυθεισαν προσ την μαρθαν και μαριαμ, ινα παραμυθησωνται αυτασ περι του αδελφου. 20 η ουν μαρθα ωσ, ηκουσεν οτι ι̅σ̅ ερχεται, υπηντησεν αυτω; μαρια δε εν τω οικω εκαθεζετο. 21 ειπεν ουν η μαρθα προσ τον ι̅ν̅, “κ̅ε̅, ει ησ ωδε, ουκ αν απεθανεν ο αδελφοσ μου. 22 αλλα και νυν οιδα οτι οσα αν αιτηση τον θ̅ν̅, δωσει σοι ο θ̅σ̅.” 23 λεγει αυτη ο ι̅σ̅, “αναστησεται ο αδελφοσ σου.” 24 λεγει αυτω η μαρθα, “οιδα οτι αναστησεται εν τη αναστασει εν τη εσχατη ημερα.” 25 ειπεν αυτη ο ι̅σ̅, “εγω ειμι η αναστασισ και η ζωη; ο πιστευων εισ εμε, καν αποθανη, ζησεται; 26 και πασ ο ζων και πιστευων εισ εμε, ου μη αποθανη εισ τον αιωνα. πιστευεισ τουτο?” 27 λεγει αυτω, “ναι, κ̅ε̅; εγω πεπιστευκα οτι συ ει ο χ̅σ̅, ο υιοσ του θ̅υ̅, ο εισ τον κοσμον ερχομενοσ.”
28 και τουτο ειπουσα απηλθεν, και εφωνησεν μαριαμ, την αδελφην αυτησ λαθρα ειπουσα, “ο διδασκαλοσ παρεστιν, και φωνει σε.” 29 εκεινη δε ωσ ηκουσεν, ηγερθη ταχυ και ηρχετο προσ αυτον. 30 ουπω δε εληλυθει ο ι̅σ̅ εισ την κωμην, αλλ ην ετι εν τω τοπω οπου υπηντησεν αυτω η μαρθα. 31 οι ουν ιουδαιοι οι οντεσ μετ αυτησ εν τη οικια και παραμυθουμενοι αυτην, ιδοντεσ την μαριαμ οτι ταχεωσ ανεστη και εξηλθεν, ηκολουθησαν αυτη, δοξαντεσ οτι υπαγει εισ το μνημειον, ινα κλαυση εκει. 32 η ουν μαριαμ, ωσ ηλθεν οπου ην ι̅σ̅, ιδουσα αυτον, επεσεν αυτου προσ τουσ ποδασ, λεγουσα αυτω, κ̅ε̅, ει ησ ωδε, ουκ αν μου απεθανεν ο αδελφοσ. 33 ι̅σ̅ ουν ωσ ειδεν αυτην κλαιουσαν, και τουσ συνελθοντασ αυτη ιουδαιουσ κλαιοντασ, ενεβριμησατο τω πνευματι και εταραξεν εαυτον. 34 και ειπεν, “που τεθεικατε αυτον?” λεγουσιν αυτω, “κ̅ε̅, ερχου και ιδε.” 35 εδακρυσεν ο ι̅σ̅. 36 ελεγον ουν οι ιουδαιοι, “ιδε, πωσ εφιλει αυτον!” 37 τινεσ δε εξ αυτων ειπον, “ουκ εδυνατο ουτοσ, ο ανοιξασ τουσ οφθαλμουσ του τυφλου, ποιησαι ινα και ουτοσ μη αποθανη?”
38 ι̅σ̅ ουν παλιν εμβριμωμενοσ εν εαυτω, ερχεται εισ το μνημειον. ην δε σπηλαιον, και λιθοσ επεκειτο επ αυτω. 39 λεγει ο ι̅σ̅, “αρατε τον λιθον.” λεγει αυτω η αδελφη του τετελευτηκοτοσ μαρθα, “κ̅ε̅, ηδη οζει, τεταρταιοσ γαρ εστιν.” 40 λεγει αυτη ο ι̅σ̅, “ουκ ειπον σοι οτι εαν πιστευσησ, οψη την δοξαν του θ̅υ̅?” 41 ηραν ουν τον λιθον. ο δε ι̅σ̅ ηρεν τουσ οφθαλμουσ ανω, και ειπεν, “πατερ, ευχαριστω σοι οτι ηκουσασ μου. 42 εγω δε ηδειν οτι παντοτε μου ακουεισ, αλλα δια τον οχλον τον περιεστωτα, ειπον, ινα πιστευσωσιν οτι συ με απεστειλασ.” 43 και ταυτα ειπων, φωνη μεγαλη εκραυγασεν, “λαζαρε, δευρο εξω.” 44 εξηλθεν ο τεθνηκωσ, δεδεμενοσ τουσ ποδασ και τασ χειρασ κειριαισ, και η οψισ αυτου σουδαριω περιεδεδετο. λεγει αυτοισ ο ι̅σ̅, “λυσατε αυτον και αφετε αυτον υπαγειν.”
45 πολλοι ουν εκ των ιουδαιων, οι ελθοντεσ προσ την μαριαμ, και θεασαμενοι α εποιησεν, επιστευσαν εισ αυτον; 46 τινεσ δε εξ αυτων απηλθον προσ τουσ φαρισαιουσ, και ειπον αυτοισ α εποιησεν ι̅σ̅. 47 συνηγαγον ουν οι αρχιερεισ και οι φαρισαιοι συνεδριον, και ελεγον, “τι ποιουμεν, οτι ουτοσ ο ανθρωποσ πολλα ποιει σημεια? 48 εαν αφωμεν αυτον ουτωσ, παντεσ πιστευσουσιν εισ αυτον, και ελευσονται οι ρωμαιοι, και αρουσιν ημων και τον τοπον και το εθνοσ.” 49 εισ δε τισ εξ αυτων, καιαφασ αρχιερευσ ων του ενιαυτου εκεινου, ειπεν αυτοισ, “υμεισ ουκ οιδατε ουδεν! 50 ουδε λογιζεσθε οτι συμφερει υμιν ινα εισ ανθρωποσ αποθανη υπερ του λαου, και μη ολον το εθνοσ αποληται.” 51 τουτο δε αφ εαυτου ουκ ειπεν, αλλα αρχιερευσ ων του ενιαυτου εκεινου, επροφητευσεν οτι εμελλεν ι̅σ̅ αποθνησκειν υπερ του εθνουσ; 52 και ουχ υπερ του εθνουσ μονον, αλλ ινα και τα τεκνα του θ̅υ̅, τα διεσκορπισμενα συναγαγη εισ εν. 53 απ εκεινησ ουν τησ ημερασ, εβουλευσαντο ινα αποκτεινωσιν αυτον.
54 ο ουν ι̅σ̅ ουκετι παρρησια περιεπατει εν τοισ ιουδαιοισ, αλλα απηλθεν εκειθεν εισ την χωραν εγγυσ τησ ερημου, εισ εφραιμ λεγομενην πολιν, κακει εμεινεν μετα των μαθητων.
55 ην δε εγγυσ το πασχα των ιουδαιων, και ανεβησαν πολλοι εισ ιεροσολυμα εκ τησ χωρασ προ του πασχα, ινα αγνισωσιν εαυτουσ. 56 εζητουν ουν τον ι̅ν̅, και ελεγον μετ αλληλων εν τω ιερω εστηκοτεσ, “τι δοκει υμιν? οτι ου μη ελθη εισ την εορτην?” 57 δεδωκεισαν δε οι αρχιερεισ και οι φαρισαιοι εντολασ, ινα εαν τισ γνω που εστιν, μηνυση, οπωσ πιασωσιν αυτον.