1 εν αρχη ην ο λογοσ, και ο λογοσ ην προσ τον θ̅ν̅, και θ̅σ̅ ην ο λογοσ. 2 ουτοσ ην εν αρχη προσ τον θ̅ν̅. 3 παντα δι αυτου εγενετο, και χωρισ αυτου εγενετο ουδε εν ο γεγονεν. 4 εν αυτω ζωη ην, και η ζωη ην το φωσ των ανθρωπων. 5 και το φωσ εν τη σκοτια φαινει, και η σκοτια αυτο ου κατελαβεν.
6 εγενετο ανθρωποσ απεσταλμενοσ παρα θ̅υ̅, ονομα αυτω ιωαννησ. 7 ουτοσ ηλθεν εισ μαρτυριαν, ινα μαρτυρηση περι του φωτοσ, ινα παντεσ πιστευσωσιν δι αυτου. 8 ουκ ην εκεινοσ το φωσ, αλλ ινα μαρτυρηση περι του φωτοσ. 9 ην το φωσ το αληθινον, ο φωτιζει παντα ανθρωπον, ερχομενον εισ τον κοσμον.
10 εν τω κοσμω ην, και ο κοσμοσ δι αυτου εγενετο, και ο κοσμοσ αυτον ουκ εγνω. 11 εισ τα ιδια ηλθεν, και οι ιδιοι αυτον ου παρελαβον. 12 οσοι δε ελαβον αυτον, εδωκεν αυτοισ εξουσιαν τεκνα θ̅υ̅ γενεσθαι, τοισ πιστευουσιν εισ το ονομα αυτου, 13 οι ουκ εξ αιματων, ουδε εκ θεληματοσ σαρκοσ, ουδε εκ θεληματοσ ανδροσ, αλλ εκ θ̅υ̅ εγεννηθησαν.
14 και ο λογοσ σαρξ εγενετο και εσκηνωσεν εν ημιν, και εθεασαμεθα την δοξαν αυτου, δοξαν ωσ μονογενουσ παρα πατροσ, πληρησ χαριτοσ και αληθειασ. 15 ιωαννησ μαρτυρει περι αυτου, και κεκραγεν λεγων, “ουτοσ ην ον ειπον, ‘ο οπισω μου ερχομενοσ, εμπροσθεν μου γεγονεν, οτι πρωτοσ μου ην.’” 16 οτι εκ του πληρωματοσ αυτου, ημεισ παντεσ ελαβομεν και χαριν αντι χαριτοσ; 17 οτι ο νομοσ δια μωυσεωσ εδοθη, η χαρισ και η αληθεια δια ι̅υ̅ χ̅υ̅ εγενετο. 18 θ̅ν̅ ουδεισ εωρακεν πωποτε; μονογενησ θ̅σ̅, ο ων εισ τον κολπον του πατροσ, εκεινοσ εξηγησατο.
19 και αυτη εστιν η μαρτυρια του ιωαννου, οτε απεστειλαν οι ιουδαιοι εξ ιεροσολυμων ιερεισ και λευειτασ, ινα ερωτησωσιν αυτον, “συ τισ ει?” 20 και ωμολογησεν και ουκ ηρνησατο, και ωμολογησεν, οτι “εγω ουκ ειμι ο χ̅σ̅.” 21 και ηρωτησαν αυτον, “τι ουν? συ ηλειασ ει?” και λεγει, “ουκ ειμι.” “ο προφητησ ει συ?” και απεκριθη, “ου.” 22 ειπαν ουν αυτω, “τισ ει? ινα αποκρισιν δωμεν τοισ πεμψασιν ημασ; τι λεγεισ περι σεαυτου?” 23 εφη, “εγω ‘φωνη βοωντοσ εν τη ερημω: “ευθυνατε την οδον κ̅υ̅”’, καθωσ ειπεν ησαιασ ο προφητησ.”
24 και απεσταλμενοι ησαν εκ των φαρισαιων. 25 και ηρωτησαν αυτον και ειπαν αυτω, “τι ουν βαπτιζεισ, ει συ ουκ ει ο χ̅σ̅, ουδε ηλειασ, ουδε ο προφητησ?” 26 απεκριθη αυτοισ ο ιωαννησ λεγων, “εγω βαπτιζω εν υδατι; μεσοσ υμων εστηκεν ον υμεισ ουκ οιδατε, 27 ο οπισω μου ερχομενοσ, ου ουκ ειμι εγω αξιοσ, ινα λυσω αυτου τον ιμαντα του υποδηματοσ.” 28 ταυτα εν βηθανια εγενετο, περαν του ιορδανου, οπου ην ο ιωαννησ βαπτιζων.
29 τη επαυριον βλεπει τον ι̅ν̅ ερχομενον προσ αυτον, και λεγει, “ιδε, ο αμνοσ του θ̅υ̅, ο αιρων την αμαρτιαν του κοσμου. 30 ουτοσ εστιν υπερ ου εγω ειπον, ‘οπισω μου ερχεται ανηρ, οσ εμπροσθεν μου γεγονεν, οτι πρωτοσ μου ην.’ 31 καγω ουκ ηδειν αυτον, αλλ ινα φανερωθη τω ισραηλ δια τουτο, ηλθον εγω εν υδατι βαπτιζων.” 32 και εμαρτυρησεν ιωαννησ λεγων, οτι “τεθεαμαι το π̅ν̅α̅ καταβαινον ωσ περιστεραν εξ ουρανου, και εμεινεν επ αυτον. 33 καγω ουκ ηδειν αυτον, αλλ ο πεμψασ με βαπτιζειν εν υδατι, εκεινοσ μοι ειπεν, ‘εφ ον αν ιδησ το π̅ν̅α̅ καταβαινον και μενον επ αυτον, ουτοσ εστιν ο βαπτιζων εν π̅ν̅ι̅ αγιω.’ 34 καγω εωρακα και μεμαρτυρηκα οτι ουτοσ εστιν ο υιοσ του θ̅υ̅.”
35 τη επαυριον παλιν ιστηκει ο ιωαννησ, και εκ των μαθητων αυτου δυο. 36 και εμβλεψασ τω ι̅υ̅ περιπατουντι λεγει, “ιδε, ο αμνοσ του θ̅υ̅!” 37 και ηκουσαν οι δυο μαθηται αυτου λαλουντοσ, και ηκολουθησαν τω ι̅υ̅. 38 στραφεισ δε ο ι̅σ̅, και θεασαμενοσ αυτουσ ακολουθουντασ, λεγει αυτοισ, “τι ζητειτε?” οι δε ειπαν αυτω, “ραββει” (ο λεγεται μεθερμηνευομενον, “διδασκαλε”), “που μενεισ?” 39 λεγει αυτοισ, “ερχεσθε και οψεσθε.” ηλθαν ουν και ειδαν που μενει; και παρ αυτω εμειναν την ημεραν εκεινην; ωρα ην ωσ δεκατη. 40 ην ανδρεασ ο αδελφοσ σιμωνοσ πετρου, εισ εκ των δυο των ακουσαντων παρα ιωαννου, και ακολουθησαντων αυτω. 41 ευρισκει ουτοσ πρωτον τον αδελφον τον ιδιον σιμωνα, και λεγει αυτω, “ευρηκαμεν τον μεσσιαν”, (ο εστιν μεθερμηνευομενον, “χ̅σ̅”). 42 ηγαγεν αυτον προσ τον ι̅ν̅. εμβλεψασ αυτω, ο ι̅σ̅ ειπεν, “συ ει σιμων ο υιοσ ιωαννου; συ κληθηση κηφασ”, (ο ερμηνευεται, “πετροσ”).
43 τη επαυριον ηθελησεν εξελθειν εισ την γαλιλαιαν; και ευρισκει φιλιππον, και λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “ακολουθει μοι.” 44 ην δε ο φιλιπποσ απο βηθσαιδα, εκ τησ πολεωσ ανδρεου και πετρου. 45 ευρισκει φιλιπποσ τον ναθαναηλ, και λεγει αυτω, “ον εγραψεν μωυσησ εν τω νομω και οι προφηται, ευρηκαμεν ι̅ν̅ υιον του ιωσηφ, τον απο ναζαρετ.” 46 και ειπεν αυτω ναθαναηλ, “εκ ναζαρετ δυναται τι αγαθον ειναι?” λεγει αυτω ο φιλιπποσ, “ερχου και ιδε.” 47 ειδεν ο ι̅σ̅ τον ναθαναηλ ερχομενον προσ αυτον και λεγει περι αυτου, “ιδε, αληθωσ ισραηλειτησ εν ω δολοσ ουκ εστιν.” 48 λεγει αυτω ναθαναηλ, “ποθεν με γινωσκεισ?” απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτω, “προ του σε φιλιππον φωνησαι, οντα υπο την συκην, ειδον σε.” 49 απεκριθη αυτω ναθαναηλ, “ραββει, συ ει ο υιοσ του θ̅υ̅, συ βασιλευσ ει του ισραηλ.” 50 απεκριθη ι̅σ̅ και ειπεν αυτω, “οτι ειπον σοι οτι ειδον σε υποκατω τησ συκησ, πιστευεισ? μειζω τουτων οψη.” 51 και λεγει αυτω, “αμην, αμην, λεγω υμιν, οψεσθε τον ουρανον ανεωγοτα, και τουσ αγγελουσ του θ̅υ̅ αναβαινοντασ και καταβαινοντασ επι τον υιον του ανθρωπου.”