1 ουτοσ γαρ ο μελχισεδεκ, βασιλευσ σαλημ, ιερευσ του θ̅υ̅ του υψιστου, ο συναντησασ αβρααμ υποστρεφοντι απο τησ κοπησ των βασιλεων, και ευλογησασ αυτον, 2 ω και δεκατην απο παντων εμερισεν αβρααμ; πρωτον μεν ερμηνευομενοσ “βασιλευσ δικαιοσυνησ”, επειτα δε και “βασιλευσ σαλημ”, ο εστιν, “βασιλευσ ειρηνησ”, 3 απατωρ, αμητωρ, αγενεαλογητοσ, μητε αρχην ημερων, μητε ζωησ τελοσ εχων; αφωμοιωμενοσ δε τω υιω του θ̅υ̅, μενει ιερευσ εισ το διηνεκεσ.
4 θεωρειτε δε πηλικοσ ουτοσ, ω δεκατην αβρααμ, εδωκεν εκ των ακροθινιων, ο πατριαρχησ. 5 και οι μεν εκ των υιων λευει την ιερατειαν λαμβανοντεσ, εντολην εχουσιν αποδεκατουν τον λαον κατα τον νομον, τουτ εστιν τουσ αδελφουσ αυτων, καιπερ εξεληλυθοτασ εκ τησ οσφυοσ αβρααμ; 6 ο δε μη γενεαλογουμενοσ εξ αυτων, δεδεκατωκεν αβρααμ, και τον εχοντα τασ επαγγελιασ, ευλογηκεν. 7 χωρισ δε πασησ αντιλογιασ, το ελαττον υπο του κρειττονοσ ευλογειται. 8 και ωδε μεν δεκατασ αποθνησκοντεσ ανθρωποι λαμβανουσιν; εκει δε μαρτυρουμενοσ οτι ζη. 9 και ωσ εποσ ειπειν, δι αβρααμ, και λευεισ, ο δεκατασ λαμβανων, δεδεκατωται. 10 ετι γαρ εν τη οσφυι του πατροσ ην, οτε συνηντησεν αυτω μελχισεδεκ.
11 ει μεν ουν τελειωσισ δια τησ λευειτικησ ιερωσυνησ ην, ο λαοσ γαρ επ αυτησ νενομοθετηται, τισ ετι χρεια κατα την ταξιν μελχισεδεκ, ετερον ανιστασθαι ιερεα, και ου κατα την ταξιν ααρων λεγεσθαι? 12 μετατιθεμενησ γαρ τησ ιερωσυνησ, εξ αναγκησ και νομου μεταθεσισ γινεται. 13 εφ ον γαρ λεγεται ταυτα, φυλησ ετερασ μετεσχηκεν, αφ ησ ουδεισ προσεσχηκεν τω θυσιαστηριω. 14 προδηλον γαρ, οτι εξ ιουδα ανατεταλκεν ο κ̅σ̅ ημων, εισ ην φυλην περι ιερεων ουδεν μωυσησ ελαλησεν.
15 και περισσοτερον ετι καταδηλον εστιν, ει κατα την ομοιοτητα μελχισεδεκ, ανισταται ιερευσ ετεροσ, 16 οσ ου κατα νομον εντολησ σαρκινησ γεγονεν, αλλα κατα δυναμιν ζωησ ακαταλυτου. 17 μαρτυρειται γαρ, οτι “συ ιερευσ εισ τον αιωνα κατα την ταξιν μελχισεδεκ.” 18 αθετησισ μεν γαρ γινεται προαγουσησ εντολησ, δια το αυτησ ασθενεσ, και ανωφελεσ 19 (ουδεν γαρ ετελειωσεν ο νομοσ); επεισαγωγη δε κρειττονοσ ελπιδοσ, δι ησ εγγιζομεν τω θ̅ω̅.
20 και καθ οσον ου χωρισ ορκωμοσιασ, οι μεν γαρ χωρισ ορκωμοσιασ εισιν ιερεισ γεγονοτεσ, 21 ο δε μετα ορκωμοσιασ δια του λεγοντοσ προσ αυτον, “ωμοσεν κ̅σ̅, και ου μεταμεληθησεται, ‘συ ιερευσ εισ τον αιωνα’”; 22 κατα τοσουτο και κρειττονοσ διαθηκησ, γεγονεν εγγυοσ, ι̅σ̅.
23 και οι μεν πλειονεσ εισιν γεγονοτεσ ιερεισ, δια το θανατω κωλυεσθαι παραμενειν; 24 ο δε δια το μενειν αυτον εισ τον αιωνα, απαραβατον εχει την ιερωσυνην; 25 οθεν και σωζειν εισ το παντελεσ δυναται, τουσ προσερχομενουσ δι αυτου τω θ̅ω̅, παντοτε ζων εισ το εντυγχανειν υπερ αυτων.
26 τοιουτοσ γαρ ημιν και επρεπεν αρχιερευσ, οσιοσ, ακακοσ, αμιαντοσ, κεχωρισμενοσ απο των αμαρτωλων, και υψηλοτεροσ των ουρανων γενομενοσ; 27 οσ ουκ εχει καθ ημεραν αναγκην, ωσπερ οι αρχιερεισ, προτερον υπερ των ιδιων αμαρτιων θυσιασ αναφερειν, επειτα των του λαου; τουτο γαρ εποιησεν εφαπαξ, εαυτον ανενεγκασ. 28 ο νομοσ γαρ ανθρωπουσ καθιστησιν αρχιερεισ εχοντασ ασθενειαν; ο λογοσ δε τησ ορκωμοσιασ, τησ μετα τον νομον, υιον, εισ τον αιωνα τετελειωμενον.