1 οθεν, αδελφοι αγιοι κλησεωσ επουρανιου, μετοχοι, κατανοησατε τον αποστολον και αρχιερεα τησ ομολογιασ ημων, ι̅ν̅, 2 πιστον οντα τω ποιησαντι αυτον, ωσ και μωυσησ εν τω οικω αυτου. 3 πλειονοσ γαρ ουτοσ δοξησ παρα μωυσην ηξιωται, καθ οσον πλειονα τιμην εχει του οικου, ο κατασκευασασ αυτον. 4 πασ γαρ οικοσ κατασκευαζεται υπο τινοσ; ο δε παντα κατασκευασασ θ̅σ̅. 5 και μωυσησ μεν πιστοσ εν ολω τω οικω αυτου, ωσ θεραπων εισ μαρτυριον των λαληθησομενων; 6 χ̅σ̅ δε ωσ υιοσ επι τον οικον αυτου, ου οικοσ εσμεν ημεισ, εαν την παρρησιαν και το καυχημα τησ ελπιδοσ κατασχωμεν.
7 διο καθωσ λεγει το π̅ν̅α̅ το αγιον, “σημερον εαν τησ φωνησ αυτου ακουσητε, 8 μη σκληρυνητε τασ καρδιασ υμων, ωσ εν τω παραπικρασμω, κατα την ημεραν του πειρασμου, εν τη ερημω, 9 ου επειρασαν οι πατερεσ υμων εν δοκιμασια, και ειδον τα εργα μου, 10 τεσσερακοντα ετη. διο προσωχθισα τη γενεα ταυτη, και ειπον, ‘αει πλανωνται τη καρδια; αυτοι δε ουκ εγνωσαν τασ οδουσ μου’; 11 ωσ ωμοσα εν τη οργη μου, ‘ει εισελευσονται εισ την καταπαυσιν μου.’” 12 βλεπετε, αδελφοι, μηποτε εσται εν τινι υμων καρδια πονηρα απιστιασ, εν τω αποστηναι απο θ̅υ̅ ζωντοσ. 13 αλλα παρακαλειτε εαυτουσ καθ εκαστην ημεραν, αχρισ ου, το “σημερον”, καλειται, ινα μη σκληρυνθη τισ εξ υμων απατη τησ αμαρτιασ. 14 μετοχοι γαρ του χ̅υ̅ γεγοναμεν, εανπερ την αρχην τησ υποστασεωσ, μεχρι τελουσ βεβαιαν κατασχωμεν. 15 εν τω λεγεσθαι, “σημερον εαν τησ φωνησ αυτου ακουσητε, μη σκληρυνητε τασ καρδιασ υμων, ωσ εν τω παραπικρασμω.” 16 τινεσ γαρ ακουσαντεσ παρεπικραναν? αλλ ου παντεσ οι εξελθοντεσ εξ αιγυπτου δια μωυσεωσ? 17 τισιν δε προσωχθισεν τεσσερακοντα ετη? ουχι τοισ αμαρτησασιν, ων τα κωλα επεσεν εν τη ερημω? 18 τισιν δε ωμοσεν μη εισελευσεσθαι εισ την καταπαυσιν αυτου, ει μη τοισ απειθησασιν? 19 και βλεπομεν οτι ουκ ηδυνηθησαν εισελθειν δι απιστιαν.