1 και διασωθεντεσ, τοτε επεγνωμεν οτι μελιτη η νησοσ καλειται. 2 οι τε βαρβαροι παρειχαν ου την τυχουσαν φιλανθρωπιαν ημιν; αψαντεσ γαρ πυραν, προσελαβοντο παντασ ημασ, δια τον υετον τον εφεστωτα, και δια το ψυχοσ. 3 συστρεψαντοσ δε του παυλου φρυγανων τι πληθοσ, και επιθεντοσ επι την πυραν, εχιδνα απο τησ θερμησ εξελθουσα, καθηψε τησ χειροσ αυτου. 4 ωσ δε ειδον οι βαρβαροι κρεμαμενον το θηριον εκ τησ χειροσ αυτου, προσ αλληλουσ ελεγον, “παντωσ φονευσ εστιν ο ανθρωποσ ουτοσ, ον διασωθεντα εκ τησ θαλασσησ, η δικη ζην ουκ ειασεν.” 5 ο μεν ουν, αποτιναξασ το θηριον εισ το πυρ, επαθεν ουδεν κακον. 6 οι δε προσεδοκων αυτον μελλειν πιμπρασθαι, η καταπιπτειν αφνω νεκρον. επι πολυ δε, αυτων προσδοκωντων και θεωρουντων μηδεν ατοπον εισ αυτον γινομενον, μεταβαλομενοι ελεγον αυτον ειναι θεον.
7 εν δε τοισ περι τον τοπον εκεινον, υπηρχεν χωρια τω πρωτω τησ νησου ονοματι ποπλιω, οσ αναδεξαμενοσ ημασ τρεισ ημερασ φιλοφρονωσ εξενισεν. 8 εγενετο δε, τον πατερα του ποπλιου πυρετοισ και δυσεντεριω συνεχομενον κατακεισθαι, προσ ον ο παυλοσ εισελθων, και προσευξαμενοσ, επιθεισ τασ χειρασ αυτω, ιασατο αυτον. 9 τουτου δε γενομενου, και οι λοιποι οι εν τη νησω εχοντεσ ασθενειασ προσηρχοντο και εθεραπευοντο, 10 οι και πολλαισ τιμαισ ετιμησαν ημασ, και αναγομενοισ, επεθεντο τα προσ τασ χρειασ.
11 μετα δε τρεισ μηνασ, ανηχθημεν εν πλοιω παρακεχειμακοτι εν τη νησω, αλεξανδρινω παρασημω διοσκουροισ. 12 και καταχθεντεσ εισ συρακουσασ, επεμειναμεν ημερασ τρεισ, 13 οθεν περιελοντεσ, κατηντησαμεν εισ ρηγιον. και μετα μιαν ημεραν, επιγενομενου νοτου, δευτεραιοι ηλθομεν εισ ποτιολουσ, 14 ου ευροντεσ αδελφουσ, παρεκληθημεν παρ αυτοισ επιμειναι ημερασ επτα. και ουτωσ εισ την ρωμην ηλθαμεν. 15 κακειθεν οι αδελφοι ακουσαντεσ, τα περι ημων, ηλθαν εισ απαντησιν ημιν αχρι αππιου φορου και τριων ταβερνων; ουσ ιδων ο παυλοσ, ευχαριστησασ τω θ̅ω̅, ελαβε θαρσοσ.
16 οτε δε εισηλθομεν εισ ρωμην, επετραπη τω παυλω μενειν καθ εαυτον, συν τω φυλασσοντι αυτον στρατιωτη.
17 εγενετο δε μετα ημερασ τρεισ, συνκαλεσασθαι αυτον τουσ οντασ των ιουδαιων πρωτουσ. συνελθοντων δε αυτων, ελεγεν προσ αυτουσ, “εγω, ανδρεσ, αδελφοι, ουδεν εναντιον ποιησασ τω λαω η τοισ εθεσι τοισ πατρωοισ, δεσμιοσ εξ ιεροσολυμων παρεδοθην εισ τασ χειρασ των ρωμαιων, 18 οιτινεσ ανακριναντεσ με, εβουλοντο απολυσαι, δια το μηδεμιαν αιτιαν θανατου υπαρχειν εν εμοι. 19 αντιλεγοντων δε των ιουδαιων, ηναγκασθην επικαλεσασθαι καισαρα, ουχ ωσ του εθνουσ μου εχων τι κατηγορειν. 20 δια ταυτην ουν την αιτιαν, παρεκαλεσα υμασ, ιδειν και προσλαλησαι, εινεκεν γαρ τησ ελπιδοσ του ισραηλ, την αλυσιν ταυτην περικειμαι.” 21 οι δε προσ αυτον ειπαν, “ημεισ ουτε γραμματα περι σου εδεξαμεθα απο τησ ιουδαιασ, ουτε παραγενομενοσ τισ των αδελφων απηγγειλεν η ελαλησεν τι περι σου πονηρον. 22 αξιουμεν δε παρα σου ακουσαι α φρονεισ, περι μεν γαρ τησ αιρεσεωσ ταυτησ γνωστον ημιν εστιν, οτι πανταχου αντιλεγεται.”
23 ταξαμενοι δε αυτω ημεραν, ηλθον προσ αυτον εισ την ξενιαν πλειονεσ, οισ εξετιθετο, διαμαρτυρομενοσ την βασιλειαν του θ̅υ̅, πειθων τε αυτουσ περι του ι̅υ̅, απο τε του νομου μωυσεωσ, και των προφητων, απο πρωι εωσ εσπερασ. 24 και οι μεν επειθοντο τοισ λεγομενοισ, οι δε ηπιστουν. 25 ασυμφωνοι δε οντεσ προσ αλληλουσ, απελυοντο, ειποντοσ του παυλου ρημα εν: οτι “καλωσ το π̅ν̅α̅ το αγιον ελαλησεν δια ησαιου του προφητου προσ τουσ πατερασ υμων 26 λεγων, ‘πορευθητι προσ τον λαον τουτον, και ειπον, “ακοη ακουσετε, και ου μη συνητε; και βλεποντεσ βλεψετε, και ου μη ιδητε. 27 επαχυνθη γαρ η καρδια του λαου τουτου, και τοισ ωσιν βαρεωσ ηκουσαν, και τουσ οφθαλμουσ αυτων εκαμμυσαν, μηποτε ιδωσιν τοισ οφθαλμοισ, και τοισ ωσιν ακουσωσιν, και τη καρδια συνωσιν, και επιστρεψωσιν, και ιασομαι αυτουσ.”’ 28 γνωστον ουν εστω, υμιν οτι τοισ εθνεσιν απεσταλη τουτο το σωτηριον του θ̅υ̅; αυτοι και ακουσονται!”
30 ενεμεινεν δε διετιαν ολην εν ιδιω μισθωματι, και απεδεχετο παντασ τουσ εισπορευομενουσ προσ αυτον, 31 κηρυσσων την βασιλειαν του θ̅υ̅, και διδασκων τα περι του κ̅υ̅ ι̅υ̅ χ̅υ̅, μετα πασησ παρρησιασ ακωλυτωσ.