1 φηστοσ ουν επιβασ τη επαρχεια, μετα τρεισ ημερασ ανεβη εισ ιεροσολυμα απο καισαρειασ. 2 ενεφανισαν τε αυτω οι αρχιερεισ και οι πρωτοι των ιουδαιων κατα του παυλου, και παρεκαλουν αυτον, 3 αιτουμενοι χαριν κατ αυτου, οπωσ μεταπεμψηται αυτον εισ ιερουσαλημ (ενεδραν ποιουντεσ ανελειν αυτον κατα την οδον). 4 ο μεν ουν φηστοσ απεκριθη, τηρεισθαι τον παυλον εισ καισαρειαν, εαυτον δε μελλειν εν ταχει εκπορευεσθαι; 5 “οι ουν εν υμιν”, φησιν, “δυνατοι συνκαταβαντεσ, ει τι εστιν εν τω ανδρι ατοπον, κατηγορειτωσαν αυτου.”
6 διατριψασ δε εν αυτοισ ημερασ, ου πλειουσ οκτω η δεκα, καταβασ εισ καισαρειαν, τη επαυριον καθισασ επι του βηματοσ, εκελευσεν τον παυλον αχθηναι. 7 παραγενομενου δε αυτου, περιεστησαν αυτον οι απο ιεροσολυμων καταβεβηκοτεσ ιουδαιοι, πολλα και βαρεα αιτιωματα καταφεροντεσ, α ουκ ισχυον αποδειξαι; 8 του παυλου απολογουμενου, οτι “ουτε εισ τον νομον των ιουδαιων, ουτε εισ το ιερον, ουτε εισ καισαρα, τι ημαρτον.” 9 ο φηστοσ δε θελων τοισ ιουδαιοισ χαριν καταθεσθαι, αποκριθεισ τω παυλω ειπεν, “θελεισ εισ ιεροσολυμα αναβασ εκει περι τουτων κριθηναι επ εμου?” 10 ειπεν δε ο παυλοσ, “επι του βηματοσ καισαροσ εστωσ ειμι, ου με δει κρινεσθαι. ιουδαιουσ ουδεν ηδικησα, ωσ και συ καλλιον επιγινωσκεισ. 11 ει μεν ουν αδικω και αξιον θανατου πεπραχα τι, ου παραιτουμαι το αποθανειν; ει δε ουδεν εστιν ων ουτοι κατηγορουσιν μου, ουδεισ με δυναται αυτοισ χαρισασθαι. καισαρα επικαλουμαι!” 12 τοτε ο φηστοσ συνλαλησασ μετα του συμβουλιου, απεκριθη, “καισαρα επικεκλησαι, επι καισαρα πορευση!”
13 ημερων δε διαγενομενων τινων, αγριππασ ο βασιλευσ και βερνικη κατηντησαν εισ καισαρειαν, ασπασαμενοι τον φηστον. 14 ωσ δε πλειουσ ημερασ διετριβον εκει, ο φηστοσ τω βασιλει ανεθετο τα κατα τον παυλον λεγων, “ανηρ τισ εστιν, καταλελειμμενοσ υπο φηλικοσ δεσμιοσ, 15 περι ου γενομενου μου εισ ιεροσολυμα, ενεφανισαν οι αρχιερεισ και οι πρεσβυτεροι των ιουδαιων, αιτουμενοι κατ αυτου καταδικην; 16 προσ ουσ απεκριθην οτι ουκ εστιν εθοσ ρωμαιοισ χαριζεσθαι τινα ανθρωπον πριν η ο κατηγορουμενοσ, κατα προσωπον εχοι τουσ κατηγορουσ τοπον, τε απολογιασ λαβοι περι του ενκληματοσ. 17 συνελθοντων ουν ενθαδε, αναβολην μηδεμιαν ποιησαμενοσ, τη εξησ καθισασ επι του βηματοσ, εκελευσα αχθηναι τον ανδρα; 18 περι ου σταθεντεσ οι κατηγοροι ουδεμιαν αιτιαν εφερον, ων εγω υπενοουν πονηρων. 19 ζητηματα δε τινα περι τησ ιδιασ δεισιδαιμονιασ, ειχον προσ αυτον, και περι τινοσ ι̅υ̅ τεθνηκοτοσ, ον εφασκεν ο παυλοσ ζην. 20 απορουμενοσ δε, εγω την περι τουτων ζητησιν, ελεγον ει βουλοιτο πορευεσθαι εισ ιεροσολυμα, κακει κρινεσθαι περι τουτων. 21 του δε παυλου επικαλεσαμενου τηρηθηναι αυτον εισ την του σεβαστου διαγνωσιν, εκελευσα τηρεισθαι αυτον, εωσ ου αναπεμψω αυτον προσ καισαρα.” 22 αγριππασ δε προσ τον φηστον, “εβουλομην και αυτοσ του ανθρωπου ακουσαι.” “αυριον”, φησιν, “ακουση αυτου.”
23 τη ουν επαυριον, ελθοντοσ του αγριππα και τησ βερνικησ μετα πολλησ φαντασιασ, και εισελθοντων εισ το ακροατηριον συν τε χιλιαρχοισ και ανδρασιν τοισ κατ εξοχην τησ πολεωσ, και κελευσαντοσ του φηστου, ηχθη ο παυλοσ. 24 και φησιν ο φηστοσ, “αγριππα βασιλευ, και παντεσ οι συνπαροντεσ ημιν, ανδρεσ, θεωρειτε τουτον, περι ου απαν το πληθοσ των ιουδαιων ενετυχον μοι, εν τε ιεροσολυμοισ και ενθαδε, βοωντεσ μη δειν αυτον ζην μηκετι. 25 εγω δε κατελαβομην μηδεν αξιον αυτον θανατου πεπραχεναι, αυτου δε τουτου επικαλεσαμενου τον σεβαστον, εκρινα πεμπειν. 26 περι ου ασφαλεσ τι γραψαι τω κυριω ουκ εχω. διο προηγαγον αυτον εφ υμων, και μαλιστα επι σου, βασιλευ αγριππα, οπωσ τησ ανακρισεωσ γενομενησ, σχω τι γραψω. 27 αλογον γαρ μοι δοκει πεμποντα δεσμιον, μη και τασ κατ αυτου αιτιασ σημαναι.”