προσ τιμοθεον α 2

1 παρακαλω ουν, πρωτον παντων ποιεισθαι δεησεισ, προσευχασ, εντευξεισ, ευχαριστιασ, υπερ παντων ανθρωπων; 2 υπερ βασιλεων και παντων των εν υπεροχη οντων, ινα ηρεμον και ησυχιον βιον διαγωμεν εν παση ευσεβεια και σεμνοτητι. 3 τουτο καλον και αποδεκτον ενωπιον του σωτηροσ ημων, θ̅υ̅, 4 οσ παντασ ανθρωπουσ θελει σωθηναι, και εισ επιγνωσιν αληθειασ ελθειν. 5 εισ γαρ θ̅σ̅, εισ και μεσιτησ θ̅υ̅ και ανθρωπων, ανθρωποσ χ̅σ̅ ι̅σ̅, 6 ο δουσ εαυτον αντιλυτρον υπερ παντων, το μαρτυριον καιροισ ιδιοισ; 7 εισ ο ετεθην εγω κηρυξ και αποστολοσ (αληθειαν λεγω εν χ̅ω̅, ου ψευδομαι), διδασκαλοσ εθνων εν πιστει και αληθεια.

8 βουλομαι ουν, προσευχεσθαι τουσ ανδρασ εν παντι τοπω, επαιροντασ οσιουσ χειρασ χωρισ οργησ και διαλογισμου. 9 ωσαυτωσ γυναικασ εν καταστολη κοσμιω μετα αιδουσ και σωφροσυνησ κοσμειν εαυτασ, μη εν πλεγμασιν, και χρυσω, η μαργαριταισ, η ιματισμω πολυτελει, 10 αλλ ο πρεπει γυναιξιν επαγγελλομεναισ θεοσεβειαν, δι εργων αγαθων. 11 γυνη εν ησυχια μανθανετω εν παση υποταγη; 12 διδασκειν δε γυναικι ουκ επιτρεπω, ουδε αυθεντειν ανδροσ, αλλ ειναι εν ησυχια. 13 αδαμ γαρ πρωτοσ επλασθη, ειτα ευα; 14 και αδαμ ουκ ηπατηθη, η δε γυνη εξαπατηθεισα, εν παραβασει γεγονεν. 15 σωθησεται δε δια τησ τεκνογονιασ, εαν μεινωσιν εν πιστει, και αγαπη, και αγιασμω, μετα σωφροσυνησ.