1 ο ην απ αρχησ, ο ακηκοαμεν, ο εωρακαμεν τοισ οφθαλμοισ ημων, ο εθεασαμεθα, και αι χειρεσ ημων εψηλαφησαν, περι του λογου τησ ζωησ 2 και η ζωη εφανερωθη, και εωρακαμεν, και μαρτυρουμεν, και απαγγελλομεν υμιν, την ζωην την αιωνιον, ητισ ην προσ τον πατερα, και εφανερωθη ημιν 3 ο εωρακαμεν, και ακηκοαμεν, απαγγελλομεν και υμιν, ινα και υμεισ κοινωνιαν εχητε μεθ ημων; και η κοινωνια δε η ημετερα μετα του πατροσ, και μετα του υιου αυτου, ι̅υ̅ χ̅υ̅. 4 και ταυτα γραφομεν ημεισ, ινα η χαρα ημων η πεπληρωμενη.
5 και εστιν αυτη η αγγελια ην ακηκοαμεν απ αυτου και αναγγελλομεν υμιν, οτι ο θ̅σ̅ φωσ εστιν, και σκοτια εν αυτω, ουκ εστιν ουδεμια. 6 εαν ειπωμεν οτι κοινωνιαν εχομεν μετ αυτου, και εν τω σκοτει περιπατωμεν, ψευδομεθα και ου ποιουμεν την αληθειαν. 7 εαν δε εν τω φωτι περιπατωμεν, ωσ αυτοσ εστιν εν τω φωτι, κοινωνιαν εχομεν μετ αλληλων, και το αιμα ι̅υ̅ του υιου αυτου, καθαριζει ημασ απο πασησ αμαρτιασ. 8 εαν ειπωμεν οτι αμαρτιαν ουκ εχομεν, εαυτουσ πλανωμεν και η αληθεια ουκ εστιν εν ημιν. 9 εαν ομολογωμεν τασ αμαρτιασ ημων, πιστοσ εστιν και δικαιοσ, ινα αφη ημιν τασ αμαρτιασ, και καθαριση ημασ απο πασησ αδικιασ. 10 εαν ειπωμεν οτι ουχ ημαρτηκαμεν, ψευστην ποιουμεν αυτον, και ο λογοσ αυτου ουκ εστιν εν ημιν.