1 τι ουν ερουμεν, ευρηκεναι αβρααμ τον προπατορα ημων κατα σαρκα? 2 ει γαρ αβρααμ εξ εργων εδικαιωθη, εχει καυχημα, αλλ ου προσ θ̅ν̅. 3 τι γαρ η γραφη λεγει? “επιστευσεν δε αβρααμ τω θ̅ω̅, και ελογισθη αυτω εισ δικαιοσυνην.” 4 τω δε εργαζομενω, ο μισθοσ ου λογιζεται κατα χαριν, αλλα κατα οφειλημα. 5 τω δε μη εργαζομενω, πιστευοντι δε επι τον δικαιουντα τον ασεβη, λογιζεται η πιστισ αυτου εισ δικαιοσυνην, 6 καθαπερ και δαυειδ λεγει τον μακαρισμον του ανθρωπου ω ο θ̅σ̅ λογιζεται δικαιοσυνην χωρισ εργων: 7 “μακαριοι, ων αφεθησαν αι ανομιαι και ων επεκαλυφθησαν αι αμαρτιαι; 8 μακαριοσ ανηρ, ου ου μη λογισηται κ̅σ̅ αμαρτιαν.”
9 ο μακαρισμοσ ουν ουτοσ επι την περιτομην, η και επι την ακροβυστιαν? λεγομεν γαρ, “ελογισθη τω αβρααμ η πιστισ εισ δικαιοσυνην.” 10 πωσ ουν ελογισθη? εν περιτομη οντι, η εν ακροβυστια? ουκ εν περιτομη, αλλ εν ακροβυστια; 11 και σημειον ελαβεν περιτομησ, σφραγιδα τησ δικαιοσυνησ τησ πιστεωσ τησ εν τη ακροβυστια, εισ το ειναι αυτον πατερα παντων των πιστευοντων δι ακροβυστιασ, εισ το λογισθηναι αυτοισ την δικαιοσυνην; 12 και πατερα περιτομησ τοισ ουκ εκ περιτομησ μονον, αλλα και τοισ στοιχουσιν τοισ ιχνεσιν τησ εν ακροβυστια πιστεωσ, του πατροσ ημων αβρααμ.
13 ου γαρ δια νομου η επαγγελια τω αβρααμ η τω σπερματι αυτου, το κληρονομον αυτον ειναι κοσμου, αλλα δια δικαιοσυνησ πιστεωσ. 14 ει γαρ οι εκ νομου κληρονομοι, κεκενωται η πιστισ και κατηργηται η επαγγελια. 15 ο γαρ νομοσ οργην κατεργαζεται; ου δε ουκ εστιν νομοσ, ουδε παραβασισ.
16 δια τουτο εκ πιστεωσ, ινα κατα χαριν, εισ το ειναι βεβαιαν, την επαγγελιαν παντι τω σπερματι, ου τω εκ του νομου μονον, αλλα και τω εκ πιστεωσ αβρααμ, οσ εστιν πατηρ παντων ημων; 17 καθωσ γεγραπται, οτι “πατερα πολλων εθνων τεθεικα σε”, κατεναντι ου επιστευσεν, θ̅υ̅ του ζωοποιουντοσ τουσ νεκρουσ, και καλουντοσ τα μη οντα ωσ οντα; 18 οσ παρ ελπιδα, επ ελπιδι επιστευσεν, εισ το γενεσθαι αυτον πατερα πολλων εθνων, κατα το ειρημενον, “ουτωσ εσται το σπερμα σου.” 19 και μη ασθενησασ τη πιστει, κατενοησεν το εαυτου σωμα ηδη νενεκρωμενον, εκατονταετησ που υπαρχων, και την νεκρωσιν τησ μητρασ σαρρασ; 20 εισ δε την επαγγελιαν του θ̅υ̅, ου διεκριθη τη απιστια, αλλ ενεδυναμωθη τη πιστει, δουσ δοξαν τω θ̅ω̅, 21 και πληροφορηθεισ οτι ο επηγγελται, δυνατοσ εστιν και ποιησαι. 22 διο και “ελογισθη αυτω εισ δικαιοσυνην”. 23 ουκ εγραφη δε δι αυτον μονον, οτι ελογισθη αυτω, 24 αλλα και δι ημασ, οισ μελλει λογιζεσθαι, τοισ πιστευουσιν επι τον εγειραντα ι̅ν̅, τον κ̅ν̅ ημων, εκ νεκρων, 25 οσ παρεδοθη δια τα παραπτωματα ημων, και ηγερθη δια την δικαιωσιν ημων.