1 πασα ψυχη εξουσιαισ υπερεχουσαισ υποτασσεσθω; ου γαρ εστιν εξουσια, ει μη υπο θ̅υ̅, αι δε ουσαι υπο θ̅υ̅ τεταγμεναι εισιν. 2 ωστε ο αντιτασσομενοσ τη εξουσια, τη του θ̅υ̅ διαταγη ανθεστηκεν; οι δε ανθεστηκοτεσ, εαυτοισ κριμα λημψονται. 3 οι γαρ αρχοντεσ ουκ εισιν φοβοσ τω αγαθω εργω, αλλα τω κακω. θελεισ δε μη φοβεισθαι την εξουσιαν? το αγαθον ποιει, και εξεισ επαινον εξ αυτησ. 4 θ̅υ̅ γαρ διακονοσ εστιν σοι εισ το αγαθον. εαν δε το κακον ποιησ, φοβου; ου γαρ εικη την μαχαιραν φορει; θ̅υ̅ γαρ διακονοσ εστιν, εκδικοσ εισ οργην τω το κακον πρασσοντι. 5 διο αναγκη υποτασσεσθαι, ου μονον δια την οργην, αλλα και δια την συνειδησιν. 6 δια τουτο γαρ, και φορουσ τελειτε; λειτουργοι γαρ θ̅υ̅ εισιν, εισ αυτο τουτο προσκαρτερουντεσ. 7 αποδοτε πασι τασ οφειλασ: τω τον φορον, τον φορον; τω το τελοσ, το τελοσ; τω τον φοβον, τον φοβον; τω την τιμην, την τιμην.
8 μηδενι μηδεν οφειλετε, ει μη το αλληλουσ αγαπαν; ο γαρ αγαπων τον ετερον, νομον πεπληρωκεν. 9 το γαρ, “ου μοιχευσεισ”, “ου φονευσεισ”, “ου κλεψεισ”, “ουκ επιθυμησεισ”, και ει τισ ετερα εντολη εν τω λογω τουτω, ανακεφαλαιουται, “αγαπησεισ τον πλησιον σου ωσ σεαυτον.” 10 η αγαπη τω πλησιον κακον ουκ εργαζεται; πληρωμα ουν νομου η αγαπη.
11 και τουτο ειδοτεσ τον καιρον οτι ωρα ηδη υμασ εξ υπνου εγερθηναι; νυν γαρ εγγυτερον ημων η σωτηρια, η οτε επιστευσαμεν. 12 η νυξ προεκοψεν, η δε ημερα ηγγικεν. αποθωμεθα ουν τα εργα του σκοτουσ, ενδυσωμεθα δε τα οπλα του φωτοσ. 13 ωσ εν ημερα ευσχημονωσ περιπατησωμεν, μη κωμοισ και μεθαισ, μη κοιταισ και ασελγειαισ, μη εριδι και ζηλω. 14 αλλα ενδυσασθε τον κ̅ν̅ ι̅ν̅ χ̅ν̅, και τησ σαρκοσ προνοιαν μη ποιεισθε, εισ επιθυμιασ.