1 και ειδον, οτε ηνοιξεν το αρνιον μιαν εκ των επτα σφραγιδων, και ηκουσα ενοσ εκ των τεσσαρων ζωων, λεγοντοσ ωσ φωνη βροντησ, “ερχου!” 2 και ειδον, και ιδου, ιπποσ λευκοσ, και ο καθημενοσ επ αυτον εχων τοξον, και εδοθη αυτω στεφανοσ, και εξηλθεν νικων, και ινα νικηση.
3 και οτε ηνοιξεν την σφραγιδα την δευτεραν, ηκουσα του δευτερου ζωου λεγοντοσ, “ερχου!” 4 και εξηλθεν αλλοσ ιπποσ πυρροσ, και τω καθημενω επ αυτον, εδοθη αυτω λαβειν την ειρηνην εκ τησ γησ, και ινα αλληλουσ σφαξουσιν, και εδοθη αυτω μαχαιρα μεγαλη.
5 και οτε ηνοιξε την σφραγιδα την τριτην, ηκουσα του τριτου ζωου λεγοντοσ, “ερχου.” και ειδον, και ιδου, ιπποσ μελασ, και ο καθημενοσ επ αυτον, εχων ζυγον εν τη χειρι αυτου. 6 και ηκουσα ωσ φωνην εν μεσω των τεσσαρων ζωων λεγουσαν, “χοινιξ σιτου δηναριου, και τρεισ χοινικεσ κριθων δηναριου, και το ελαιον και τον οινον μη αδικησησ.”
7 και οτε ηνοιξεν την σφραγιδα την τεταρτην, ηκουσα φωνην του τεταρτου ζωου λεγοντοσ, “ερχου!” 8 και ειδον, και ιδου, ιπποσ χλωροσ, και ο καθημενοσ επανω αυτου, ονομα αυτω ο θανατοσ, και ο αδησ ηκολουθει μετ αυτου; και εδοθη αυτοισ εξουσια επι το τεταρτον τησ γησ, αποκτειναι εν ρομφαια, και εν λιμω, και εν θανατω, και υπο των θηριων τησ γησ.
9 και οτε ηνοιξεν την πεμπτην σφραγιδα, ειδον υποκατω του θυσιαστηριου, τασ ψυχασ των εσφαγμενων δια τον λογον του θ̅υ̅, και δια την μαρτυριαν ην ειχον. 10 και εκραξαν φωνη μεγαλη λεγοντεσ, “εωσ ποτε ο δεσποτησ ο αγιοσ και αληθινοσ, ου κρινεισ και εκδικεισ το αιμα ημων, εκ των κατοικουντων επι τησ γησ?” 11 και εδοθη αυτοισ εκαστω στολη λευκη, και ερρεθη αυτοισ ινα αναπαυσωνται ετι χρονον μικρον, εωσ πληρωθωσιν και οι συνδουλοι αυτων, και οι αδελφοι αυτων, οι μελλοντεσ αποκτεννεσθαι ωσ και αυτοι.
12 και ειδον οτε ηνοιξεν την σφραγιδα την εκτην, και σεισμοσ μεγασ εγενετο, και ο ηλιοσ εγενετο μελασ ωσ σακκοσ τριχινοσ, και η σεληνη ολη εγενετο ωσ αιμα, 13 και οι αστερεσ του ουρανου επεσαν εισ την γην, ωσ συκη βαλλει τουσ ολυνθουσ αυτησ, υπο ανεμου μεγαλου σειομενη. 14 και ο ουρανοσ απεχωρισθη ωσ βιβλιον ελισσομενον, και παν οροσ και νησοσ εκ των τοπων αυτων εκινηθησαν. 15 και οι βασιλεισ τησ γησ, και οι μεγιστανεσ, και οι χιλιαρχοι, και οι πλουσιοι, και οι ισχυροι, και πασ δουλοσ και ελευθεροσ, εκρυψαν εαυτουσ εισ τα σπηλαια και εισ τασ πετρασ των ορεων; 16 και λεγουσιν τοισ ορεσιν και ταισ πετραισ, “πεσετε εφ ημασ, και κρυψατε ημασ απο προσωπου του καθημενου επι του θρονου, και απο τησ οργησ του αρνιου, 17 οτι ηλθεν η ημερα η μεγαλη τησ οργησ αυτων, και τισ δυναται σταθηναι?”