κατα μαθθαιον 26

1 και εγενετο οτε ετελεσεν ο ι̅σ̅ παντασ τουσ λογουσ τουτουσ, ειπεν τοισ μαθηταισ αυτου, 2 “οιδατε οτι μετα δυο ημερασ το πασχα γινεται, και ο υιοσ του ανθρωπου παραδιδοται εισ το σταυρωθηναι.”

3 τοτε συνηχθησαν οι αρχιερεισ και οι πρεσβυτεροι του λαου εισ την αυλην του αρχιερεωσ, του λεγομενου καιαφα, 4 και συνεβουλευσαντο ινα τον ι̅ν̅ δολω κρατησωσιν και αποκτεινωσιν; 5 ελεγον δε, “μη εν τη εορτη, ινα μη θορυβοσ γενηται εν τω λαω.”

6 του δε ι̅υ̅ γενομενου εν βηθανια εν οικια σιμωνοσ του λεπρου, 7 προσηλθεν αυτω γυνη εχουσα αλαβαστρον μυρου βαρυτιμου, και κατεχεεν επι τησ κεφαλησ αυτου ανακειμενου. 8 ιδοντεσ δε, οι μαθηται ηγανακτησαν λεγοντεσ, “εισ τι η απωλεια αυτη? 9 εδυνατο γαρ τουτο πραθηναι πολλου και δοθηναι πτωχοισ.” 10 γνουσ δε, ο ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “τι κοπουσ παρεχετε τη γυναικι? εργον γαρ καλον ηργασατο εισ εμε. 11 παντοτε γαρ τουσ πτωχουσ εχετε μεθ εαυτων, εμε δε ου παντοτε εχετε. 12 βαλουσα γαρ αυτη το μυρον τουτο επι του σωματοσ μου, προσ το ενταφιασαι με εποιησεν. 13 αμην, λεγω υμιν, οπου εαν κηρυχθη το ευαγγελιον τουτο εν ολω τω κοσμω, λαληθησεται και ο εποιησεν αυτη εισ μνημοσυνον αυτησ.”

14 τοτε πορευθεισ εισ των δωδεκα, ο λεγομενοσ ιουδασ ισκαριωτησ προσ τουσ αρχιερεισ 15 ειπεν, “τι θελετε μοι δουναι, καγω υμιν παραδωσω αυτον?” οι δε εστησαν αυτω τριακοντα αργυρια. 16 και απο τοτε, εζητει ευκαιριαν, ινα αυτον παραδω.

17 τη δε πρωτη των αζυμων, προσηλθον οι μαθηται τω ι̅υ̅ λεγοντεσ, “που θελεισ ετοιμασωμεν σοι φαγειν το πασχα?” 18 ο δε ειπεν, “υπαγετε εισ την πολιν προσ τον δεινα και ειπατε αυτω, ‘ο διδασκαλοσ λεγει, “ο καιροσ μου εγγυσ εστιν; προσ σε ποιω το πασχα μετα των μαθητων μου.”’” 19 και εποιησαν οι μαθηται ωσ συνεταξεν αυτοισ ο ι̅σ̅, και ητοιμασαν το πασχα.

20 οψιασ δε γενομενησ, ανεκειτο μετα των δωδεκα, 21 και εσθιοντων αυτων ειπεν, “αμην, λεγω υμιν οτι εισ εξ υμων παραδωσει με.” 22 και λυπουμενοι σφοδρα, ηρξαντο λεγειν αυτω εισ εκαστοσ, “μητι εγω ειμι, κ̅ε̅?” 23 ο δε αποκριθεισ ειπεν, “ο εμβαψασ μετ εμου την χειρα εν τω τρυβλιω, ουτοσ με παραδωσει. 24 ο μεν υιοσ του ανθρωπου υπαγει καθωσ γεγραπται περι αυτου, ουαι δε τω ανθρωπω εκεινω δι ου ο υιοσ του ανθρωπου παραδιδοται. καλον ην αυτω, ει ουκ εγεννηθη ο ανθρωποσ εκεινοσ.” 25 αποκριθεισ δε ιουδασ, ο παραδιδουσ αυτον ειπεν, “μητι εγω ειμι, ραββει?” λεγει αυτω, “συ ειπασ.”

26 εσθιοντων δε αυτων, λαβων ο ι̅σ̅ αρτον, και ευλογησασ εκλασεν και δουσ τοισ μαθηταισ ειπεν, “λαβετε, φαγετε; τουτο εστιν το σωμα μου.” 27 και λαβων ποτηριον και ευχαριστησασ, εδωκεν αυτοισ λεγων, “πιετε εξ αυτου παντεσ; 28 τουτο γαρ εστιν το αιμα μου τησ διαθηκησ, το περι πολλων εκχυννομενον εισ αφεσιν αμαρτιων. 29 λεγω δε υμιν, ου μη πιω απ αρτι εκ τουτου του γενηματοσ τησ αμπελου εωσ τησ ημερασ εκεινησ, οταν αυτο πινω μεθ υμων καινον εν τη βασιλεια του πατροσ μου.” 30 και υμνησαντεσ, εξηλθον εισ το οροσ των ελαιων.

31 τοτε λεγει αυτοισ ο ι̅σ̅, “παντεσ υμεισ σκανδαλισθησεσθε εν εμοι εν τη νυκτι ταυτη; γεγραπται γαρ, ‘παταξω τον ποιμενα, και διασκορπισθησονται τα προβατα τησ ποιμνησ.’ 32 μετα δε το εγερθηναι με, προαξω υμασ εισ την γαλιλαιαν.” 33 αποκριθεισ δε ο πετροσ ειπεν αυτω, “ει παντεσ σκανδαλισθησονται εν σοι, εγω ουδεποτε σκανδαλισθησομαι.” 34 εφη αυτω ο ι̅σ̅, “αμην, λεγω σοι οτι εν ταυτη τη νυκτι πριν αλεκτορα φωνησαι, τρισ απαρνηση με.” 35 λεγει αυτω ο πετροσ, “καν δεη με συν σοι αποθανειν, ου μη σε απαρνησομαι.” ομοιωσ και παντεσ οι μαθηται ειπον.

36 τοτε ερχεται μετ αυτων ο ι̅σ̅ εισ χωριον λεγομενον γεθσημανει, και λεγει τοισ μαθηταισ, “καθισατε αυτου εωσ ου απελθων εκει προσευξωμαι.” 37 και παραλαβων τον πετρον και τουσ δυο υιουσ ζεβεδαιου, ηρξατο λυπεισθαι και αδημονειν. 38 τοτε λεγει αυτοισ, “περιλυποσ εστιν η ψυχη μου εωσ θανατου; μεινατε ωδε και γρηγορειτε μετ εμου.” 39 και προσελθων μικρον, επεσεν επι προσωπον αυτου προσευχομενοσ και λεγων, “πατερ μου, ει δυνατον εστιν, παρελθετω απ εμου το ποτηριον τουτο. πλην ουχ ωσ εγω θελω, αλλ ωσ συ.” 40 και ερχεται προσ τουσ μαθητασ και ευρισκει αυτουσ καθευδοντασ, και λεγει τω πετρω, “ουτωσ ουκ ισχυσατε μιαν ωραν γρηγορησαι μετ εμου? 41 γρηγορειτε και προσευχεσθε, ινα μη εισελθητε εισ πειρασμον. το μεν πνευμα προθυμον, η δε σαρξ ασθενησ.” 42 παλιν εκ δευτερου απελθων προσηυξατο λεγων, “πατερ μου, ει ου δυναται τουτο παρελθειν, εαν μη αυτο πιω, γενηθητω το θελημα σου.” 43 και ελθων παλιν, ευρεν αυτουσ καθευδοντασ, ησαν γαρ αυτων οι οφθαλμοι βεβαρημενοι. 44 και αφεισ αυτουσ παλιν απελθων, προσηυξατο εκ τριτου τον αυτον λογον ειπων παλιν. 45 τοτε ερχεται προσ τουσ μαθητασ και λεγει αυτοισ, “καθευδετε το λοιπον και αναπαυεσθε? ιδου, ηγγικεν η ωρα, και ο υιοσ του ανθρωπου παραδιδοται εισ χειρασ αμαρτωλων. 46 εγειρεσθε, αγωμεν! ιδου, ηγγικεν ο παραδιδουσ με!”

47 και ετι αυτου λαλουντοσ, ιδου, ιουδασ εισ των δωδεκα ηλθεν, και μετ αυτου οχλοσ πολυσ μετα μαχαιρων και ξυλων απο των αρχιερεων και πρεσβυτερων του λαου. 48 ο δε παραδιδουσ αυτον, εδωκεν αυτοισ σημειον λεγων, “ον αν φιλησω, αυτοσ εστιν; κρατησατε αυτον.” 49 και ευθεωσ προσελθων τω ι̅υ̅ ειπεν, “χαιρε, ραββει, και κατεφιλησεν αυτον.” 50 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτω, “εταιρε, εφ ο παρει?” τοτε προσελθοντεσ, επεβαλον τασ χειρασ επι τον ι̅ν̅, και εκρατησαν αυτον. 51 και ιδου, εισ των μετα ι̅υ̅, εκτεινασ την χειρα, απεσπασεν την μαχαιραν αυτου και παταξασ τον δουλον του αρχιερεωσ, αφειλεν αυτου το ωτιον. 52 τοτε λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “αποστρεψον την μαχαιραν σου εισ τον τοπον αυτησ; παντεσ γαρ οι λαβοντεσ μαχαιραν, εν μαχαιρη απολουνται. 53 η δοκεισ οτι ου δυναμαι παρακαλεσαι τον πατερα μου, και παραστησει μοι αρτι πλειω δωδεκα λεγιωνασ αγγελων? 54 πωσ ουν πληρωθωσιν αι γραφαι, οτι ουτωσ δει γενεσθαι?” 55 εν εκεινη τη ωρα, ειπεν ο ι̅σ̅ τοισ οχλοισ, “ωσ επι ληστην εξηλθατε μετα μαχαιρων και ξυλων συνλαβειν με? καθ ημεραν εν τω ιερω, εκαθεζομην διδασκων, και ουκ εκρατησατε με. 56 τουτο δε ολον γεγονεν, ινα πληρωθωσιν αι γραφαι των προφητων.” τοτε οι μαθηται παντεσ, αφεντεσ αυτον εφυγον.

57 οι δε κρατησαντεσ τον ι̅ν̅, απηγαγον προσ καιαφαν τον αρχιερεα, οπου οι γραμματεισ και οι πρεσβυτεροι συνηχθησαν. 58 ο δε πετροσ ηκολουθει αυτω απο μακροθεν εωσ τησ αυλησ του αρχιερεωσ; και εισελθων εσω, εκαθητο μετα των υπηρετων ιδειν το τελοσ. 59 οι δε αρχιερεισ και το συνεδριον ολον εζητουν ψευδομαρτυριαν κατα του ι̅υ̅, οπωσ αυτον θανατωσωσιν, 60 και ουχ ευρον, πολλων προσελθοντων ψευδομαρτυρων. υστερον δε προσελθοντεσ δυο 61 ειπον, “ουτοσ εφη, ‘δυναμαι καταλυσαι τον ναον του θ̅υ̅, και δια τριων ημερων οικοδομησαι.’” 62 και αναστασ, ο αρχιερευσ ειπεν αυτω, “ουδεν αποκρινη, τι ουτοι σου καταμαρτυρουσιν?” 63 ο δε ι̅σ̅ εσιωπα. και ο αρχιερευσ ειπεν αυτω, “εξορκιζω σε κατα του θ̅υ̅ του ζωντοσ ινα ημιν ειπησ ει συ ει ο χ̅σ̅, ο υιοσ του θ̅υ̅.” 64 λεγει αυτω ο ι̅σ̅, “συ ειπασ. πλην λεγω υμιν, απ αρτι οψεσθε τον υιον του ανθρωπου, ‘καθημενον εκ δεξιων’ τησ δυναμεωσ, και ‘ερχομενον επι των νεφελων του ουρανου’.” 65 τοτε ο αρχιερευσ διερρηξεν τα ιματια αυτου λεγων, “εβλασφημησεν; τι ετι χρειαν εχομεν μαρτυρων? ιδε, νυν ηκουσατε την βλασφημιαν. 66 τι υμιν δοκει?” οι δε αποκριθεντεσ ειπον, “ενοχοσ θανατου εστιν.” 67 τοτε ενεπτυσαν εισ το προσωπον αυτου και εκολαφισαν αυτον; οι δε εραπισαν 68 λεγοντεσ, “προφητευσον ημιν, χ̅ε̅, τισ εστιν ο παισασ σε?”

69 ο δε πετροσ εκαθητο εξω εν τη αυλη, και προσηλθεν αυτω μια παιδισκη λεγουσα, “και συ ησθα μετα ι̅υ̅ του γαλιλαιου.” 70 ο δε ηρνησατο εμπροσθεν παντων λεγων, “ουκ οιδα τι λεγεισ.” 71 εξελθοντα δε εισ τον πυλωνα, ειδεν αυτον αλλη και λεγει τοισ εκει, “ουτοσ ην μετα ι̅υ̅ του ναζωραιου.” 72 και παλιν ηρνησατο μετα ορκου, οτι “ουκ οιδα τον ανθρωπον.” 73 μετα μικρον δε προσελθοντεσ οι εστωτεσ ειπον τω πετρω, “αληθωσ και συ εξ αυτων ει, και γαρ η λαλια σου δηλον σε ποιει.” 74 τοτε ηρξατο καταθεματιζειν και ομνυειν, οτι “ουκ οιδα τον ανθρωπον!” και ευθεωσ αλεκτωρ εφωνησεν. 75 και εμνησθη ο πετροσ του ρηματοσ ι̅υ̅ ειρηκοτοσ, οτι “πριν αλεκτορα φωνησαι, τρισ απαρνηση με”; και εξελθων εξω, εκλαυσεν πικρωσ.