κατα μαρκον 8

1 εν εκειναισ ταισ ημεραισ παλιν, πολλου οχλου οντοσ, και μη εχοντων τι φαγωσιν, προσκαλεσαμενοσ τουσ μαθητασ αυτου, λεγει αυτοισ, 2 “σπλαγχνιζομαι επι τον οχλον, οτι ηδη ημεραι τρεισ προσμενουσιν μοι, και ουκ εχουσιν τι φαγωσιν. 3 και εαν απολυσω αυτουσ νηστεισ εισ οικον αυτων, εκλυθησονται εν τη οδω. και τινεσ αυτων απο μακροθεν ηκασιν.” 4 και απεκριθησαν αυτω οι μαθηται αυτου, “ποθεν τουτουσ δυνησεται τισ ωδε χορτασαι αρτων επ ερημιασ?” 5 και ηρωτα αυτουσ, “ποσουσ εχετε αρτουσ?” οι δε ειπαν, “επτα.” 6 και παραγγελλει τω οχλω αναπεσειν επι τησ γησ. και λαβων τουσ επτα αρτουσ, ευχαριστησασ εκλασεν και εδιδου τοισ μαθηταισ αυτου, ινα παρατιθωσιν, και παρεθηκαν τω οχλω. 7 και ειχαν ιχθυδια ολιγα; και ευλογησασ αυτα, ειπεν και ταυτα παρατιθεναι. 8 και εφαγον και εχορτασθησαν, και ηραν περισσευματα κλασματων επτα σπυριδασ. 9 ησαν δε ωσ τετρακισχιλιοι. και απελυσεν αυτουσ. 10 και ευθυσ εμβασ εισ το πλοιον μετα των μαθητων αυτου, ηλθεν εισ τα μερη δαλμανουθα.

11 και εξηλθον οι φαρισαιοι και, ηρξαντο συνζητειν αυτω, ζητουντεσ παρ αυτου σημειον απο του ουρανου, πειραζοντεσ αυτον. 12 και αναστεναξασ τω πνευματι αυτου λεγει, “τι η γενεα αυτη ζητει σημειον? αμην, λεγω υμιν, ει δοθησεται τη γενεα ταυτη σημειον.” 13 και αφεισ αυτουσ, παλιν εμβασ απηλθεν εισ το περαν.

14 και επελαθοντο λαβειν αρτουσ, και ει μη ενα αρτον ουκ ειχον μεθ εαυτων εν τω πλοιω. 15 και διεστελλετο αυτοισ λεγων, “ορατε, βλεπετε απο τησ ζυμησ των φαρισαιων και τησ ζυμησ ηρωδου.” 16 και διελογιζοντο προσ αλληλουσ, οτι αρτουσ ουκ εχουσιν. 17 και γνουσ, ο ι̅σ̅ λεγει αυτοισ, “τι διαλογιζεσθε οτι αρτουσ ουκ εχετε? ουπω νοειτε, ουδε συνιετε? πεπωρωμενην εχετε την καρδιαν υμων? 18 ‘οφθαλμουσ εχοντεσ, ου βλεπετε? και ωτα εχοντεσ, ουκ ακουετε?’ και ου μνημονευετε? 19 οτε τουσ πεντε αρτουσ εκλασα εισ τουσ πεντακισχιλιουσ, ποσουσ κοφινουσ κλασματων πληρεισ ηρατε?” λεγουσιν αυτω, “δωδεκα.” 20 “οτε και τουσ επτα εισ τουσ τετρακισχιλιουσ, ποσων σπυριδων πληρωματα κλασματων ηρατε?” και λεγουσιν αυτω, “επτα.” 21 και ελεγεν αυτοισ, “πωσ ουπω συνιετε?”

22 και ερχονται εισ βηθσαιδαν, και φερουσιν αυτω τυφλον, και παρακαλουσιν αυτον ινα αυτου αψηται. 23 και επιλαβομενοσ τησ χειροσ του τυφλου, εξηνεγκεν αυτον εξω τησ κωμησ, και πτυσασ εισ τα ομματα αυτου, επιθεισ τασ χειρασ αυτω, επηρωτα αυτον, “ει τι βλεπεισ?” 24 και αναβλεψασ ελεγεν, “βλεπω τουσ ανθρωπουσ, οτι ωσ δενδρα ορω περιπατουντασ.” 25 ειτα παλιν επεθηκεν τασ χειρασ επι τουσ οφθαλμουσ αυτου, και διεβλεψεν και απεκατεστη και ενεβλεπεν τηλαυγωσ απαντα. 26 και απεστειλεν αυτον εισ οικον αυτου λεγων, “μηδε εισ την κωμην εισελθησ.”

27 και εξηλθεν ο ι̅σ̅ και οι μαθηται αυτου εισ τασ κωμασ καισαρειασ τησ φιλιππου. και εν τη οδω επηρωτα τουσ μαθητασ αυτου λεγων αυτοισ, “τινα με λεγουσιν οι ανθρωποι ειναι?” 28 οι δε ειπαν αυτω λεγοντεσ, οτι “ιωαννην τον βαπτιστην, και αλλοι ηλειαν, αλλοι δε οτι εισ των προφητων.” 29 και αυτοσ επηρωτα αυτουσ, “υμεισ δε τινα με λεγετε ειναι?” αποκριθεισ δε ο πετροσ λεγει αυτω, “συ ει ο χ̅σ̅.” 30 και επετιμησεν αυτοισ ινα μηδενι λεγωσιν περι αυτου.

31 και ηρξατο διδασκειν αυτουσ οτι δει τον υιον του ανθρωπου πολλα παθειν, και αποδοκιμασθηναι υπο των πρεσβυτερων και των αρχιερεων και των γραμματεων, και αποκτανθηναι, και μετα τρεισ ημερασ αναστηναι. 32 και παρρησια τον λογον ελαλει. και προσλαβομενοσ αυτον, ο πετροσ ηρξατο επιτιμαν αυτω. 33 ο δε, επιστραφεισ και ιδων τουσ μαθητασ αυτου, επετιμησεν πετρω και λεγει, “υπαγε οπισω μου, σατανα, οτι ου φρονεισ τα του θ̅υ̅, αλλα τα των ανθρωπων.”

34 και προσκαλεσαμενοσ τον οχλον συν τοισ μαθηταισ αυτου, ειπεν αυτοισ, “ει τισ θελει οπισω μου ακολουθειν απαρνησασθω εαυτον, και αρατω τον σταυρον αυτου, και ακολουθειτω μοι. 35 οσ γαρ εαν θελη την ψυχην αυτου σωσαι, απολεσει αυτην, οσ δ αν απολεσει την ψυχην αυτου ενεκεν εμου και του ευαγγελιου, σωσει αυτην. 36 τι γαρ ωφελει ανθρωπον, κερδηση τον κοσμον ολον και ζημιωθηναι την ψυχην αυτου? 37 τι γαρ δοι ανθρωποσ ανταλλαγμα τησ ψυχησ αυτου? 38 οσ γαρ εαν επαισχυνθη με και τουσ εμουσ λογουσ εν τη γενεα ταυτη, τη μοιχαλιδι και αμαρτωλω, και ο υιοσ του ανθρωπου επαισχυνθησεται αυτον οταν ελθη εν τη δοξη του πατροσ αυτου, μετα των αγγελων των αγιων.”