1 και ηρξατο αυτοισ εν παραβολαισ λαλειν: “αμπελωνα ανθρωποσ εφυτευσεν, και περιεθηκεν φραγμον, και ‘ωρυξεν υποληνιον, και ωκοδομησεν πυργον’, και εξεδετο αυτον γεωργοισ, και απεδημησεν. 2 και απεστειλεν προσ τουσ γεωργουσ τω καιρω δουλον, ινα παρα των γεωργων λαβη απο των καρπων του αμπελωνοσ. 3 και λαβοντεσ αυτον, εδειραν και απεστειλαν κενον. 4 και παλιν απεστειλεν προσ αυτουσ αλλον δουλον, κακεινον εκεφαλιωσαν και ητιμασαν. 5 και αλλον απεστειλεν, κακεινον απεκτειναν; και πολλουσ αλλουσ, ουσ μεν δεροντεσ, ουσ δε αποκτεννοντεσ. 6 ετι ενα ειχεν υιον αγαπητον, απεστειλεν αυτον εσχατον προσ αυτουσ λεγων, οτι ‘εντραπησονται τον υιον μου.’ 7 εκεινοι δε οι γεωργοι προσ εαυτουσ ειπαν, οτι ‘ουτοσ εστιν ο κληρονομοσ; δευτε, αποκτεινωμεν αυτον, και ημων εσται η κληρονομια.’ 8 και λαβοντεσ, απεκτειναν αυτον, και εξεβαλον αυτον εξω του αμπελωνοσ. 9 τι ουν ποιησει ο κυριοσ του αμπελωνοσ? ελευσεται και απολεσει τουσ γεωργουσ, και δωσει τον αμπελωνα αλλοισ. 10 ουδε την γραφην ταυτην ανεγνωτε: ‘λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντεσ, ουτοσ εγενηθη εισ κεφαλην γωνιασ; 11 παρα κ̅υ̅ εγενετο αυτη, και εστιν θαυμαστη εν οφθαλμοισ ημων’?”
12 και εζητουν αυτον κρατησαι, και εφοβηθησαν τον οχλον; εγνωσαν γαρ οτι προσ αυτουσ την παραβολην ειπεν. και αφεντεσ αυτον, απηλθον.
13 και αποστελλουσιν προσ αυτον τινασ των φαρισαιων και των ηρωδιανων, ινα αυτον αγρευσωσιν λογω. 14 και ελθοντεσ, λεγουσιν αυτω, “διδασκαλε, οιδαμεν οτι αληθησ ει, και ου μελει σοι περι ουδενοσ; ου γαρ βλεπεισ εισ προσωπον ανθρωπων, αλλ επ αληθειασ την οδον του θ̅υ̅ διδασκεισ. εξεστιν δουναι κηνσον καισαρι η ου? δωμεν η μη δωμεν?” 15 ο δε ειδωσ αυτων την υποκρισιν, ειπεν αυτοισ, “τι με πειραζετε? φερετε μοι δηναριον, ινα ιδω.” 16 οι δε ηνεγκαν. και λεγει αυτοισ, “τινοσ η εικων αυτη και η επιγραφη?” οι δε ειπαν αυτω, “καισαροσ.” 17 ο δε ι̅σ̅ ειπεν αυτοισ, “τα καισαροσ αποδοτε καισαρι, και τα του θ̅υ̅ τω θ̅ω̅.” και εξεθαυμαζον επ αυτω.
18 και ερχονται σαδδουκαιοι προσ αυτον, οιτινεσ λεγουσιν αναστασιν μη ειναι; και επηρωτων αυτον λεγοντεσ, 19 “διδασκαλε, μωυσησ εγραψεν ημιν, οτι εαν ‘τινοσ αδελφοσ αποθανη, και καταλιπη γυναικα και μη αφη τεκνον, ινα λαβη ο αδελφοσ αυτου την γυναικα, και εξαναστηση σπερμα τω αδελφω αυτου.’ 20 επτα αδελφοι ησαν; και ο πρωτοσ ελαβεν γυναικα, και αποθνησκων, ουκ αφηκεν σπερμα; 21 και ο δευτεροσ ελαβεν αυτην, και απεθανεν, μη καταλιπων σπερμα; και ο τριτοσ ωσαυτωσ. 22 και οι επτα ουκ αφηκαν σπερμα. εσχατον παντων και, η γυνη απεθανεν. 23 εν τη αναστασει, οταν αναστωσιν, τινοσ αυτων εσται γυνη? οι γαρ επτα εσχον αυτην γυναικα.” 24 εφη αυτοισ ο ι̅σ̅, “ου δια τουτο πλανασθε, μη ειδοτεσ τασ γραφασ, μηδε την δυναμιν του θ̅υ̅? 25 οταν γαρ εκ νεκρων αναστωσιν, ουτε γαμουσιν ουτε γαμιζονται, αλλ εισιν ωσ αγγελοι εν τοισ ουρανοισ. 26 περι δε των νεκρων, οτι εγειρονται, ουκ ανεγνωτε εν τη βιβλω μωυσεωσ επι του βατου, πωσ ειπεν αυτω ο θ̅σ̅ λεγων, ‘εγω ο θ̅σ̅ αβρααμ, και ο θ̅σ̅ ισαακ, και ο θ̅σ̅ ιακωβ’? 27 ουκ εστιν θ̅σ̅ νεκρων, αλλα ζωντων. πολυ πλανασθε.”
28 και προσελθων εισ των γραμματεων, ακουσασ αυτων συνζητουντων, ιδων οτι καλωσ απεκριθη αυτοισ, επηρωτησεν αυτον, “ποια εστιν εντολη πρωτη παντων?” 29 απεκριθη ο ι̅σ̅, οτι “πρωτη εστιν: ‘ακουε, ισραηλ, κ̅σ̅ ο θ̅σ̅ ημων κ̅σ̅ εισ εστιν, 30 και αγαπησεισ κ̅ν̅ τον θ̅ν̅ σου, εξ ολησ τησ καρδιασ σου, και εξ ολησ τησ ψυχησ σου, και εξ ολησ τησ διανοιασ σου, και εξ ολησ τησ ισχυοσ σου.’ 31 δευτερα αυτη: ‘αγαπησεισ τον πλησιον σου ωσ σεαυτον.’ μειζων τουτων αλλη εντολη ουκ εστιν.” 32 και ειπεν αυτω ο γραμματευσ, “καλωσ, διδασκαλε, επ αληθειασ ειπασ, οτι ‘εισ εστιν, και ουκ εστιν αλλοσ πλην αυτου’, 33 και, το ‘αγαπαν αυτον εξ ολησ τησ καρδιασ, και εξ ολησ τησ συνεσεωσ, και εξ ολησ τησ ισχυοσ’, και, το ‘αγαπαν τον πλησιον ωσ εαυτον’, περισσοτερον εστιν παντων των ολοκαυτωματων και θυσιων.” 34 και ο ι̅σ̅, ιδων αυτον, οτι νουνεχωσ απεκριθη, ειπεν αυτω, “ου μακραν ει απο τησ βασιλειασ του θ̅υ̅.” και ουδεισ ουκετι ετολμα αυτον επερωτησαι.
35 και αποκριθεισ ο ι̅σ̅ ελεγεν διδασκων εν τω ιερω, “πωσ λεγουσιν οι γραμματεισ οτι ο χ̅σ̅, υιοσ δαυειδ εστιν? 36 αυτοσ δαυειδ ειπεν εν τω π̅ν̅ι̅ τω αγιω, ‘ειπεν ο κ̅σ̅ τω κ̅ω̅ μου, “καθου εκ δεξιων μου, εωσ αν θω τουσ εχθρουσ σου υποκατω των ποδων σου.”’ 37 αυτοσ δαυειδ λεγει αυτον, ‘κ̅ν̅’, και ποθεν υιοσ αυτου εστιν?” και πολυσ οχλοσ ηκουεν αυτου ηδεωσ.
38 και εν τη διδαχη αυτου, ελεγεν, “βλεπετε απο των γραμματεων, των θελοντων εν στολαισ περιπατειν, και ασπασμουσ εν ταισ αγοραισ, 39 και πρωτοκαθεδριασ εν ταισ συναγωγαισ, και πρωτοκλισιασ εν τοισ δειπνοισ; 40 οι κατεσθιοντεσ τασ οικιασ των χηρων, και προφασει μακρα προσευχομενοι. ουτοι λημψονται περισσοτερον κριμα.”
41 και καθισασ κατεναντι του γαζοφυλακιου, εθεωρει πωσ ο οχλοσ βαλλει χαλκον εισ το γαζοφυλακιον; και πολλοι πλουσιοι εβαλλον πολλα. 42 και ελθουσα μια χηρα πτωχη εβαλεν λεπτα δυο, ο εστιν κοδραντησ. 43 και προσκαλεσαμενοσ τουσ μαθητασ αυτου, ειπεν αυτοισ, “αμην, λεγω υμιν οτι η χηρα αυτη η πτωχη, πλειον παντων εβαλεν των βαλλοντων εισ το γαζοφυλακιον. 44 παντεσ γαρ εκ του περισσευοντοσ αυτοισ εβαλον, αυτη δε, εκ τησ υστερησεωσ αυτησ, παντα οσα ειχεν εβαλεν, ολον τον βιον αυτησ.”