1 τοτε ουν ελαβεν ο πειλατοσ τον ι̅ν̅ και εμαστιγωσεν. 2 και οι στρατιωται πλεξαντεσ στεφανον εξ ακανθων, επεθηκαν αυτου τη κεφαλη, και ιματιον πορφυρουν περιεβαλον αυτον; 3 και ηρχοντο προσ αυτον και ελεγον, “χαιρε, ο βασιλευσ των ιουδαιων!” και εδιδοσαν αυτω ραπισματα. 4 εξηλθεν παλιν εξω ο πειλατοσ, και λεγει αυτοισ, “ιδε, αγω υμιν αυτον εξω, ινα γνωτε οτι αιτιαν εν αυτω ουχ ευρισκω.” 5 εξηλθεν ουν ο ι̅σ̅ εξω, φορων τον ακανθινον στεφανον και το πορφυρουν ιματιον. και λεγει αυτοισ, “ιδου, ο ανθρωποσ!” 6 οτε ουν ειδον αυτον οι αρχιερεισ και οι υπηρεται, εκραυγασαν λεγοντεσ, “σταυρωσον! σταυρωσον!” λεγει αυτοισ ο πειλατοσ, “λαβετε αυτον υμεισ και σταυρωσατε; εγω γαρ ουχ ευρισκω εν αυτω αιτιαν.” 7 απεκριθησαν αυτω οι ιουδαιοι, “ημεισ νομον εχομεν, και κατα τον νομον οφειλει αποθανειν, οτι υιον θ̅υ̅ εαυτον εποιησεν.”
8 οτε ουν ηκουσεν ο πειλατοσ τουτον τον λογον, μαλλον εφοβηθη. 9 και εισηλθεν εισ το πραιτωριον παλιν, και λεγει τω ι̅υ̅, “ποθεν ει συ?” ο δε ι̅σ̅ αποκρισιν ουκ εδωκεν αυτω. 10 λεγει ουν αυτω ο πειλατοσ, “εμοι ου λαλεισ? ουκ οιδασ οτι εξουσιαν εχω απολυσαι σε, και εξουσιαν εχω σταυρωσαι σε?” 11 απεκριθη αυτω ι̅σ̅, “ουκ ειχεσ εξουσιαν κατ εμου ουδεμιαν, ει μη ην δεδομενον σοι ανωθεν. δια τουτο ο παραδουσ με σοι, μειζονα αμαρτιαν εχει.” 12 εκ τουτου ο πειλατοσ εζητει απολυσαι αυτον; οι δε ιουδαιοι εκραυγασαν λεγοντεσ, “εαν τουτον απολυσησ, ουκ ει φιλοσ του καισαροσ. πασ ο βασιλεα εαυτον ποιων, αντιλεγει τω καισαρι.”
13 ο ουν πειλατοσ, ακουσασ των λογων τουτων, ηγαγεν εξω τον ι̅ν̅, και εκαθισεν επι βηματοσ, εισ τοπον λεγομενον λιθοστρωτον, εβραιστι δε, γαββαθα. 14 ην δε παρασκευη του πασχα, ωρα ην ωσ εκτη. και λεγει τοισ ιουδαιοισ, “ιδε, ο βασιλευσ υμων!” 15 οι δε εκραυγασαν, “αρον! αρον! σταυρωσον αυτον!” λεγει αυτοισ ο πειλατοσ, “τον βασιλεα υμων σταυρωσω?” απεκριθησαν οι αρχιερεισ, “ουκ εχομεν βασιλεα, ει μη καισαρα.” 16 τοτε ουν παρεδωκεν αυτον αυτοισ, ινα σταυρωθη.
παρελαβον δε τον ι̅ν̅; απηγαγον 17 και βασταζων εαυτω τον σταυρον, εξηλθεν εισ τον λεγομενον, “κρανιου τοπον”, ο λεγεται εβραιστι, γολγοθα; 18 οπου αυτον εσταυρωσαν, και μετ αυτου αλλουσ δυο, εντευθεν και εντευθεν, μεσον δε τον ι̅ν̅. 19 εγραψεν δε και τιτλον ο πειλατοσ, και εθηκεν επι του σταυρου. ην δε γεγραμμενον, “ι̅σ̅ ο ναζωραιοσ, ο βασιλευσ των ιουδαιων.” 20 τουτον ουν τον τιτλον πολλοι ανεγνωσαν των ιουδαιων, οτι εγγυσ ην ο τοποσ τησ πολεωσ, οπου εσταυρωθη ο ι̅σ̅; και ην γεγραμμενον εβραιστι, ρωμαιστι, ελληνιστι. 21 ελεγον ουν τω πειλατω οι αρχιερεισ των ιουδαιων, “μη γραφε, ‘ο βασιλευσ των ιουδαιων’, αλλ οτι εκεινοσ ειπεν, ‘βασιλευσ ειμι των ιουδαιων.’” 22 απεκριθη ο πειλατοσ, “ο γεγραφα, γεγραφα.” 23 οι ουν στρατιωται οτε εσταυρωσαν τον ι̅ν̅, ελαβον τα ιματια αυτου, και εποιησαν τεσσερα μερη, εκαστω στρατιωτη μεροσ, και τον χιτωνα. ην δε ο χιτων αραφοσ, εκ των ανωθεν υφαντοσ δι ολου. 24 ειπον ουν προσ αλληλουσ, “μη σχισωμεν αυτον, αλλα λαχωμεν περι αυτου, τινοσ εσται”; ινα η γραφη πληρωθη η λεγουσα, “διεμερισαντο τα ιματια μου εαυτοισ, και επι τον ιματισμον μου εβαλον κληρον.” οι μεν ουν στρατιωται ταυτα εποιησαν; 25 ιστηκεισαν δε παρα τω σταυρω του ι̅υ̅ η μητηρ αυτου, και η αδελφη τησ μητροσ αυτου, μαρια η του κλωπα, και μαρια η μαγδαληνη. 26 ι̅σ̅ ουν ιδων την μητερα, και τον μαθητην παρεστωτα ον ηγαπα, λεγει τη μητρι, “γυναι, ιδου, ο υιοσ σου.” 27 ειτα λεγει τω μαθητη, “ιδε, η μητηρ σου.” και απ εκεινησ τησ ωρασ ελαβεν ο μαθητησ αυτην εισ τα ιδια.
28 μετα τουτο ειδωσ ο ι̅σ̅ οτι ηδη παντα τετελεσται, ινα τελειωθη η γραφη, λεγει, “διψω.” 29 σκευοσ εκειτο οξουσ μεστον; σπογγον ουν μεστον του οξουσ υσσωπω περιθεντεσ, προσηνεγκαν αυτου τω στοματι. 30 οτε ουν ελαβεν το οξοσ ι̅σ̅, ειπεν, “τετελεσται!” και κλινασ την κεφαλην, παρεδωκεν το πνευμα.
31 οι ουν ιουδαιοι, επει παρασκευη ην, ινα μη μεινη επι του σταυρου τα σωματα εν τω σαββατω (ην γαρ μεγαλη η ημερα εκεινου του σαββατου), ηρωτησαν τον πειλατον ινα κατεαγωσιν αυτων τα σκελη, και αρθωσιν. 32 ηλθον ουν οι στρατιωται, και του μεν πρωτου κατεαξαν τα σκελη, και του αλλου του συνσταυρωθεντοσ αυτω; 33 επι δε τον ι̅ν̅ ελθοντεσ, ωσ ειδον ηδη αυτον τεθνηκοτα, ου κατεαξαν αυτου τα σκελη. 34 αλλ εισ των στρατιωτων λογχη αυτου την πλευραν ενυξεν, και εξηλθεν ευθυσ αιμα και υδωρ. 35 και ο εωρακωσ μεμαρτυρηκεν, και αληθινη αυτου εστιν η μαρτυρια, και εκεινοσ οιδεν οτι αληθη λεγει, ινα και υμεισ πιστευητε. 36 εγενετο γαρ ταυτα, ινα η γραφη πληρωθη, “οστουν ου συντριβησεται αυτου.” 37 και παλιν ετερα γραφη λεγει, “οψονται εισ ον εξεκεντησαν.”
38 μετα δε ταυτα, ηρωτησεν τον πειλατον ιωσηφ ο απο αριμαθαιασ, ων μαθητησ του ι̅υ̅, κεκρυμμενοσ δε δια τον φοβον των ιουδαιων, ινα αρη το σωμα του ι̅υ̅; και επετρεψεν ο πειλατοσ. ηλθεν ουν και ηρεν το σωμα αυτου. 39 ηλθεν δε και νικοδημοσ, ο ελθων προσ αυτον νυκτοσ το πρωτον, φερων μιγμα σμυρνησ και αλοησ, ωσ λιτρασ εκατον. 40 ελαβον ουν το σωμα του ι̅υ̅, και εδησαν αυτο οθονιοισ μετα των αρωματων, καθωσ εθοσ εστιν τοισ ιουδαιοισ ενταφιαζειν. 41 ην δε εν τω τοπω οπου εσταυρωθη κηποσ, και εν τω κηπω μνημειον καινον, εν ω ουδεπω ουδεισ ην τεθειμενοσ. 42 εκει ουν δια την παρασκευην των ιουδαιων, οτι εγγυσ ην το μνημειον, εθηκαν τον ι̅ν̅.