1 η φιλαδελφια μενετω. 2 τησ φιλοξενιασ μη επιλανθανεσθε, δια ταυτησ γαρ, ελαθον τινεσ ξενισαντεσ αγγελουσ. 3 μιμνησκεσθε των δεσμιων, ωσ συνδεδεμενοι, των κακουχουμενων ωσ και αυτοι οντεσ εν σωματι. 4 τιμιοσ ο γαμοσ εν πασιν και η κοιτη αμιαντοσ; πορνουσ γαρ και μοιχουσ κρινει ο θ̅σ̅. 5 αφιλαργυροσ ο τροποσ, αρκουμενοι τοισ παρουσιν; αυτοσ γαρ ειρηκεν, “ου μη σε ανω, ουδ ου μη σε ενκαταλειπω.” 6 ωστε θαρρουντασ ημασ λεγειν, “κ̅σ̅ εμοι βοηθοσ, και ου φοβηθησομαι; τι ποιησει μοι ανθρωποσ?”
7 μνημονευετε των ηγουμενων υμων, οιτινεσ ελαλησαν υμιν τον λογον του θ̅υ̅, ων αναθεωρουντεσ την εκβασιν τησ αναστροφησ, μιμεισθε την πιστιν. 8 ι̅σ̅ χ̅σ̅, εχθεσ και σημερον, ο αυτοσ, και εισ τουσ αιωνασ. 9 διδαχαισ ποικιλαισ και ξεναισ, μη παραφερεσθε; καλον γαρ χαριτι βεβαιουσθαι την καρδιαν, ου βρωμασιν, εν οισ ουκ ωφεληθησαν οι περιπατουντεσ. 10 εχομεν θυσιαστηριον, εξ ου φαγειν ουκ εχουσιν εξουσιαν, οι τη σκηνη λατρευοντεσ. 11 ων γαρ εισφερεται ζωων το αιμα περι αμαρτιασ εισ τα αγια δια του αρχιερεωσ, τουτων τα σωματα κατακαιεται εξω τησ παρεμβολησ. 12 διο και ι̅σ̅, ινα αγιαση δια του ιδιου αιματοσ τον λαον, εξω τησ πυλησ επαθεν. 13 τοινυν εξερχωμεθα προσ αυτον εξω τησ παρεμβολησ, τον ονειδισμον αυτου φεροντεσ; 14 ου γαρ εχομεν ωδε μενουσαν πολιν, αλλα την μελλουσαν επιζητουμεν. 15 δι αυτου αναφερωμεν θυσιαν αινεσεωσ δια παντοσ τω θ̅ω̅, τουτ εστιν καρπον χειλεων ομολογουντων τω ονοματι αυτου. 16 τησ δε ευποιιασ και κοινωνιασ μη επιλανθανεσθε; τοιαυταισ γαρ θυσιαισ ευαρεστειται ο θ̅σ̅.
17 πειθεσθε τοισ ηγουμενοισ υμων, και υπεικετε; αυτοι γαρ αγρυπνουσιν υπερ των ψυχων υμων, ωσ λογον αποδωσοντεσ; ινα μετα χαρασ τουτο ποιωσιν, και μη στεναζοντεσ, αλυσιτελεσ γαρ υμιν τουτο.
18 προσευχεσθε περι ημων; πειθομεθα γαρ οτι καλην συνειδησιν εχομεν, εν πασιν καλωσ θελοντεσ αναστρεφεσθαι. 19 περισσοτερωσ δε παρακαλω τουτο ποιησαι, ινα ταχειον αποκατασταθω υμιν.
20 ο δε θ̅σ̅ τησ ειρηνησ, ο αναγαγων εκ νεκρων τον ποιμενα των προβατων τον μεγαν, εν αιματι διαθηκησ αιωνιου, τον κ̅ν̅ ημων, ι̅ν̅, 21 καταρτισαι υμασ εν παντι αγαθω, εισ το ποιησαι το θελημα αυτου, ποιων εν ημιν το ευαρεστον ενωπιον αυτου, δια ι̅υ̅ χ̅υ̅, ω η δοξα εισ τουσ αιωνασ των αιωνων. αμην!
22 παρακαλω δε υμασ, αδελφοι, ανεχεσθε του λογου τησ παρακλησεωσ, και γαρ δια βραχεων επεστειλα υμιν. 23 γινωσκετε τον αδελφον ημων, τιμοθεον, απολελυμενον, μεθ ου εαν ταχειον ερχηται, οψομαι υμασ. 24 ασπασασθε παντασ τουσ ηγουμενουσ υμων, και παντασ τουσ αγιουσ. ασπαζονται υμασ οι απο τησ ιταλιασ. 25 η χαρισ μετα παντων υμων.