1 ωσ δε εγενετο αναχθηναι ημασ, αποσπασθεντασ απ αυτων, ευθυδρομησαντεσ ηλθομεν εισ την κω, τη δε εξησ εισ την ροδον, κακειθεν εισ παταρα. 2 και ευροντεσ πλοιον διαπερων εισ φοινικην, επιβαντεσ ανηχθημεν. 3 αναφαναντεσ δε την κυπρον, και καταλιποντεσ αυτην ευωνυμον, επλεομεν εισ συριαν και κατηλθομεν εισ τυρον, εκεισε γαρ το πλοιον ην αποφορτιζομενον τον γομον. 4 ανευροντεσ δε τουσ μαθητασ, επεμειναμεν αυτου ημερασ επτα; οιτινεσ τω παυλω ελεγον δια του π̅ν̅σ̅ μη επιβαινειν εισ ιεροσολυμα. 5 οτε δε εγενετο ημασ εξαρτισαι τασ ημερασ, εξελθοντεσ επορευομεθα, προπεμποντων ημασ παντων συν γυναιξι και τεκνοισ, εωσ εξω τησ πολεωσ; και θεντεσ τα γονατα επι τον αιγιαλον προσευξαμενοι, 6 απησπασαμεθα αλληλουσ και ανεβημεν εισ το πλοιον; εκεινοι δε υπεστρεψαν εισ τα ιδια.
7 ημεισ δε, τον πλουν διανυσαντεσ απο τυρου, κατηντησαμεν εισ πτολεμαιδα, και ασπασαμενοι τουσ αδελφουσ, εμειναμεν ημεραν μιαν παρ αυτοισ. 8 τη δε επαυριον, εξελθοντεσ ηλθομεν εισ καισαρειαν; και εισελθοντεσ εισ τον οικον φιλιππου, του ευαγγελιστου, οντοσ εκ των επτα, εμειναμεν παρ αυτω. 9 τουτω δε ησαν θυγατερεσ τεσσαρεσ παρθενοι, προφητευουσαι. 10 επιμενοντων δε ημερασ πλειουσ, κατηλθεν τισ απο τησ ιουδαιασ προφητησ ονοματι αγαβοσ, 11 και ελθων προσ ημασ, και αρασ την ζωνην του παυλου, δησασ εαυτου τουσ ποδασ και τασ χειρασ, ειπεν, “ταδε λεγει το π̅ν̅α̅ το αγιον: ‘τον ανδρα ου εστιν η ζωνη αυτη, ουτωσ δησουσιν εν ιερουσαλημ οι ιουδαιοι, και παραδωσουσιν εισ χειρασ εθνων.’” 12 ωσ δε ηκουσαμεν ταυτα, παρεκαλουμεν ημεισ τε και οι εντοπιοι, του μη αναβαινειν αυτον εισ ιερουσαλημ. 13 τοτε απεκριθη ο παυλοσ, “τι ποιειτε, κλαιοντεσ και συνθρυπτοντεσ μου την καρδιαν? εγω γαρ ου μονον δεθηναι, αλλα και αποθανειν εισ ιερουσαλημ, ετοιμωσ εχω, υπερ του ονοματοσ του κ̅υ̅ ι̅υ̅.” 14 μη πειθομενου δε αυτου, ησυχασαμεν ειποντεσ, “του κ̅υ̅ το θελημα γινεσθω.”
15 μετα δε τασ ημερασ ταυτασ, επισκευασαμενοι ανεβαινομεν εισ ιεροσολυμα. 16 συνηλθον δε και των μαθητων απο καισαρειασ συν ημιν, αγοντεσ παρ ω ξενισθωμεν μνασωνι, τινι κυπριω αρχαιω μαθητη.
17 γενομενων δε ημων εισ ιεροσολυμα, ασμενωσ απεδεξαντο ημασ οι αδελφοι. 18 τη δε επιουση, εισηει ο παυλοσ συν ημιν προσ ιακωβον, παντεσ τε παρεγενοντο οι πρεσβυτεροι. 19 και ασπασαμενοσ αυτουσ, εξηγειτο καθ εν εκαστον, ων εποιησεν ο θ̅σ̅ εν τοισ εθνεσιν δια τησ διακονιασ αυτου. 20 οι δε ακουσαντεσ εδοξαζον τον θ̅ν̅; ειπον τε αυτω, “θεωρεισ, αδελφε, ποσαι μυριαδεσ εισιν εν τοισ ιουδαιοισ των πεπιστευκοτων, και παντεσ ζηλωται του νομου υπαρχουσιν. 21 κατηχηθησαν δε περι σου οτι αποστασιαν διδασκεισ απο μωυσεωσ τουσ κατα τα εθνη παντασ ιουδαιουσ, λεγων μη περιτεμνειν αυτουσ τα τεκνα, μηδε τοισ εθεσιν περιπατειν. 22 τι ουν εστιν? παντωσ ακουσονται οτι εληλυθασ. 23 τουτο ουν ποιησον, ο σοι λεγομεν. εισιν ημιν ανδρεσ τεσσαρεσ, ευχην εχοντεσ αφ εαυτων. 24 τουτουσ παραλαβων, αγνισθητι συν αυτοισ και δαπανησον επ αυτοισ, ινα ξυρησονται την κεφαλην, και γνωσονται παντεσ οτι ων κατηχηνται περι σου ουδεν εστιν, αλλα στοιχεισ και αυτοσ, φυλασσων τον νομον. 25 περι δε των πεπιστευκοτων εθνων, ημεισ απεστειλαμεν κριναντεσ φυλασσεσθαι αυτουσ, το τε ειδωλοθυτον, και αιμα, και πνικτον, και πορνειαν.” 26 τοτε ο παυλοσ παραλαβων τουσ ανδρασ, τη εχομενη ημερα συν αυτοισ αγνισθεισ, εισηει εισ το ιερον, διαγγελλων την εκπληρωσιν των ημερων του αγνισμου, εωσ ου προσηνεχθη υπερ ενοσ εκαστου αυτων η προσφορα.
27 ωσ δε εμελλον αι επτα ημεραι συντελεισθαι, οι απο τησ ασιασ ιουδαιοι, θεασαμενοι αυτον εν τω ιερω, συνεχεον παντα τον οχλον, και επεβαλον επ αυτον τασ χειρασ 28 κραζοντεσ, “ανδρεσ, ισραηλειται, βοηθειτε! ουτοσ εστιν ο ανθρωποσ, ο κατα του λαου, και του νομου, και του τοπου τουτου, παντασ πανταχη διδασκων; ετι τε και ελληνασ εισηγαγεν εισ το ιερον, και κεκοινωκεν τον αγιον τοπον τουτον.” 29 ησαν γαρ προεωρακοτεσ τροφιμον τον εφεσιον εν τη πολει συν αυτω, ον ενομιζον οτι εισ το ιερον εισηγαγεν ο παυλοσ. 30 εκινηθη τε η πολισ ολη, και εγενετο συνδρομη του λαου; και επιλαβομενοι του παυλου, ειλκον αυτον εξω του ιερου, και ευθεωσ εκλεισθησαν αι θυραι. 31 ζητουντων τε αυτον αποκτειναι, ανεβη φασισ τω χιλιαρχω τησ σπειρησ, οτι ολη συνχυννεται ιερουσαλημ; 32 οσ εξαυτησ παραλαβων στρατιωτασ και εκατονταρχασ, κατεδραμεν επ αυτουσ; οι δε ιδοντεσ τον χιλιαρχον και τουσ στρατιωτασ, επαυσαντο τυπτοντεσ τον παυλον. 33 τοτε εγγισασ, ο χιλιαρχοσ επελαβετο αυτου, και εκελευσε δεθηναι αλυσεσι δυσι, και επυνθανετο τισ ειη και τι εστιν πεποιηκωσ. 34 αλλοι δε, αλλο τι επεφωνουν εν τω οχλω. μη δυναμενου δε αυτου γνωναι το ασφαλεσ δια τον θορυβον, εκελευσεν αγεσθαι αυτον εισ την παρεμβολην. 35 οτε δε εγενετο επι τουσ αναβαθμουσ, συνεβη βασταζεσθαι αυτον υπο των στρατιωτων, δια την βιαν του οχλου. 36 ηκολουθει γαρ το πληθοσ του λαου κραζοντεσ, “αιρε αυτον.”
37 μελλων τε εισαγεσθαι εισ την παρεμβολην, ο παυλοσ λεγει τω χιλιαρχω, “ει εξεστιν μοι ειπειν τι προσ σε?” ο δε εφη, “ελληνιστι γινωσκεισ? 38 ουκ αρα συ ει ο αιγυπτιοσ, ο προ τουτων των ημερων, αναστατωσασ και εξαγαγων εισ την ερημον τουσ τετρακισχιλιουσ ανδρασ των σικαριων?” 39 ειπεν δε ο παυλοσ, “εγω ανθρωποσ μεν ειμι ιουδαιοσ, ταρσευσ, τησ κιλικιασ, ουκ ασημου πολεωσ πολιτησ. δεομαι δε σου, επιτρεψον μοι λαλησαι προσ τον λαον.” 40 επιτρεψαντοσ δε αυτου, ο παυλοσ εστωσ επι των αναβαθμων, κατεσεισε τη χειρι τω λαω, πολλησ δε σιγησ γενομενησ, προσεφωνησεν τη εβραιδι διαλεκτω λεγων,