πραξεισ αποστολων 16

1 κατηντησεν δε και εισ δερβην και εισ λυστραν. και ιδου, μαθητησ τισ ην εκει ονοματι τιμοθεοσ, υιοσ γυναικοσ ιουδαιασ πιστησ, πατροσ δε ελληνοσ, 2 οσ εμαρτυρειτο υπο των εν λυστροισ και ικονιω αδελφων. 3 τουτον ηθελησεν ο παυλοσ συν αυτω εξελθειν, και λαβων περιετεμεν αυτον, δια τουσ ιουδαιουσ τουσ οντασ εν τοισ τοποισ εκεινοισ; ηδεισαν γαρ απαντεσ οτι ελλην ο πατηρ αυτου υπηρχεν. 4 ωσ δε διεπορευοντο τασ πολεισ, παρεδιδοσαν αυτοισ φυλασσειν τα δογματα τα κεκριμενα υπο των αποστολων και πρεσβυτερων των εν ιεροσολυμοισ. 5 αι μεν ουν εκκλησιαι εστερεουντο τη πιστει, και επερισσευον τω αριθμω καθ ημεραν.

6 διηλθον δε την φρυγιαν και γαλατικην χωραν, κωλυθεντεσ υπο του αγιου π̅ν̅σ̅ λαλησαι τον λογον εν τη ασια, 7 ελθοντεσ δε κατα την μυσιαν, επειραζον εισ την βιθυνιαν πορευθηναι, και ουκ ειασεν αυτουσ το π̅ν̅α̅ ι̅υ̅; 8 παρελθοντεσ δε την μυσιαν, κατεβησαν εισ τρωαδα. 9 και οραμα δια νυκτοσ τω παυλω ωφθη, ανηρ μακεδων τισ ην εστωσ και παρακαλων αυτον και λεγων, “διαβασ εισ μακεδονιαν, βοηθησον ημιν.” 10 ωσ δε το οραμα ειδεν, ευθεωσ εζητησαμεν εξελθειν εισ μακεδονιαν, συμβιβαζοντεσ οτι προσκεκληται ημασ ο θ̅σ̅ ευαγγελισασθαι αυτουσ.

11 αναχθεντεσ δε απο τρωαδοσ, ευθυδρομησαμεν εισ σαμοθρακην, τη δε επιουση εισ νεαν πολιν, 12 κακειθεν εισ φιλιππουσ, ητισ εστιν πρωτη τησ μεριδοσ μακεδονιασ πολισ, κολωνια. ημεν δε εν ταυτη τη πολει διατριβοντεσ ημερασ τινασ. 13 τη τε ημερα των σαββατων, εξηλθομεν εξω τησ πυλησ παρα ποταμον, ου ενομιζομεν προσευχην ειναι, και καθισαντεσ ελαλουμεν ταισ συνελθουσαισ γυναιξιν. 14 και τισ γυνη ονοματι λυδια, πορφυροπωλισ πολεωσ θυατειρων, σεβομενη τον θ̅ν̅ ηκουεν, ησ ο κ̅σ̅ διηνοιξεν την καρδιαν, προσεχειν τοισ λαλουμενοισ υπο του παυλου. 15 ωσ δε εβαπτισθη και ο οικοσ αυτησ, παρεκαλεσεν λεγουσα, “ει κεκρικατε με πιστην τω κ̅ω̅ ειναι, εισελθοντεσ εισ τον οικον μου, μενετε.” και παρεβιασατο ημασ.

16 εγενετο δε, πορευομενων ημων εισ την προσευχην, παιδισκην τινα εχουσαν πνευμα πυθωνα, υπαντησαι ημιν, ητισ εργασιαν πολλην παρειχεν τοισ κυριοισ αυτησ μαντευομενη. 17 αυτη κατακολουθουσα τω παυλω και ημιν εκραζεν λεγουσα, “ουτοι οι ανθρωποι δουλοι του θ̅υ̅ του υψιστου εισιν, οιτινεσ καταγγελλουσιν υμιν οδον σωτηριασ.” 18 τουτο δε εποιει επι πολλασ ημερασ. διαπονηθεισ δε παυλοσ, και επιστρεψασ τω πνευματι ειπεν, “παραγγελλω σοι εν ονοματι ι̅υ̅ χ̅υ̅ εξελθειν απ αυτησ.” και εξηλθεν αυτη τη ωρα.

19 ιδοντεσ δε οι κυριοι αυτησ οτι εξηλθεν η ελπισ τησ εργασιασ αυτων, επιλαβομενοι τον παυλον και τον σιλαν, ειλκυσαν εισ την αγοραν επι τουσ αρχοντασ; 20 και προσαγαγοντεσ αυτουσ τοισ στρατηγοισ, ειπαν, “ουτοι οι ανθρωποι εκταρασσουσιν ημων την πολιν, ιουδαιοι υπαρχοντεσ, 21 και καταγγελλουσιν εθη α ουκ εξεστιν ημιν παραδεχεσθαι ουδε ποιειν, ρωμαιοισ ουσιν.” 22 και συνεπεστη ο οχλοσ κατ αυτων, και οι στρατηγοι περιρηξαντεσ αυτων τα ιματια, εκελευον ραβδιζειν. 23 πολλασ τε επιθεντεσ αυτοισ πληγασ, εβαλον εισ φυλακην, παραγγειλαντεσ τω δεσμοφυλακι ασφαλωσ τηρειν αυτουσ; 24 οσ παραγγελιαν τοιαυτην λαβων, εβαλεν αυτουσ εισ την εσωτεραν φυλακην, και τουσ ποδασ ησφαλισατο αυτων εισ το ξυλον.

25 κατα δε το μεσονυκτιον, παυλοσ και σιλασ προσευχομενοι, υμνουν τον θ̅ν̅, επηκροωντο δε αυτων οι δεσμιοι. 26 αφνω δε σεισμοσ εγενετο μεγασ, ωστε σαλευθηναι τα θεμελια του δεσμωτηριου; ηνεωχθησαν δε παραχρημα αι θυραι πασαι, και παντων τα δεσμα ανεθη. 27 εξυπνοσ δε γενομενοσ ο δεσμοφυλαξ, και ιδων ανεωγμενασ τασ θυρασ τησ φυλακησ, σπασαμενοσ την μαχαιραν ημελλεν εαυτον αναιρειν, νομιζων εκπεφευγεναι τουσ δεσμιουσ. 28 εφωνησεν δε φωνη μεγαλη παυλοσ λεγων, “μηδεν πραξησ σεαυτω κακον, απαντεσ γαρ εσμεν ενθαδε.” 29 αιτησασ δε φωτα, εισεπηδησεν, και εντρομοσ γενομενοσ, προσεπεσεν τω παυλω και σιλα. 30 και προαγαγων αυτουσ εξω εφη, “κυριοι, τι με δει ποιειν, ινα σωθω?” 31 οι δε ειπαν, “πιστευσον επι τον κ̅ν̅ ι̅ν̅ και σωθηση, συ και ο οικοσ σου.” 32 και ελαλησαν αυτω τον λογον του κ̅υ̅, συν πασι τοισ εν τη οικια αυτου. 33 και παραλαβων αυτουσ εν εκεινη τη ωρα τησ νυκτοσ, ελουσεν απο των πληγων, και εβαπτισθη, αυτοσ και οι αυτου παντεσ παραχρημα. 34 αναγαγων τε αυτουσ εισ τον οικον, παρεθηκεν τραπεζαν και ηγαλλιασατο πανοικει, πεπιστευκωσ τω θ̅ω̅.

35 ημερασ δε γενομενησ, απεστειλαν οι στρατηγοι τουσ ραβδουχουσ λεγοντεσ, “απολυσον τουσ ανθρωπουσ εκεινουσ.” 36 απηγγειλεν δε ο δεσμοφυλαξ τουσ λογουσ προσ τον παυλον: οτι “απεσταλκαν οι στρατηγοι, ινα απολυθητε. νυν ουν εξελθοντεσ, πορευεσθε εν ειρηνη.” 37 ο δε παυλοσ εφη προσ αυτουσ, “δειραντεσ ημασ δημοσια, ακατακριτουσ ανθρωπουσ ρωμαιουσ υπαρχοντασ, εβαλαν εισ φυλακην και νυν λαθρα ημασ εκβαλλουσιν? ου γαρ, αλλα ελθοντεσ αυτοι, ημασ εξαγαγετωσαν.” 38 απηγγειλαν δε τοισ στρατηγοισ οι ραβδουχοι τα ρηματα ταυτα. εφοβηθησαν δε, ακουσαντεσ οτι ρωμαιοι εισιν. 39 και ελθοντεσ, παρεκαλεσαν αυτουσ, και εξαγαγοντεσ, ηρωτων απελθειν απο τησ πολεωσ. 40 εξελθοντεσ δε απο τησ φυλακησ, εισηλθον προσ την λυδιαν; και ιδοντεσ, παρεκαλεσαν τουσ αδελφουσ και εξηλθαν.