1 ταυτην ηδη, αγαπητοι, δευτεραν υμιν γραφω επιστολην, εν αισ διεγειρω υμων εν υπομνησει την ειλικρινη διανοιαν, 2 μνησθηναι των προειρημενων ρηματων, υπο των αγιων προφητων, και τησ των αποστολων υμων εντολησ του κ̅υ̅ και σωτηροσ. 3 τουτο πρωτον γινωσκοντεσ, οτι ελευσονται επ εσχατων των ημερων εν εμπαιγμονη εμπαικται, κατα τασ ιδιασ επιθυμιασ αυτων πορευομενοι, 4 και λεγοντεσ, “που εστιν η επαγγελια τησ παρουσιασ αυτου? αφ ησ γαρ οι πατερεσ εκοιμηθησαν, παντα ουτωσ διαμενει απ αρχησ κτισεωσ.” 5 λανθανει γαρ αυτουσ τουτο θελοντασ, οτι ουρανοι ησαν εκπαλαι, και γη εξ υδατοσ και δι υδατοσ συνεστωσα τω του θ̅υ̅ λογω, 6 δι ων ο τοτε κοσμοσ υδατι κατακλυσθεισ απωλετο. 7 οι δε νυν ουρανοι και η γη, τω αυτω λογω τεθησαυρισμενοι εισιν, πυρι τηρουμενοι εισ ημεραν κρισεωσ και απωλειασ των ασεβων ανθρωπων.
8 εν δε τουτο μη λανθανετω υμασ, αγαπητοι, οτι μια ημερα παρα κ̅ω̅ ωσ χιλια ετη, και χιλια ετη ωσ ημερα μια. 9 ου βραδυνει κ̅σ̅ τησ επαγγελιασ, ωσ τινεσ βραδυτητα ηγουνται, αλλα μακροθυμει εισ υμασ, μη βουλομενοσ τινασ απολεσθαι, αλλα παντασ εισ μετανοιαν χωρησαι. 10 ηξει δε ημερα κ̅υ̅ ωσ κλεπτησ, εν η οι ουρανοι ροιζηδον παρελευσονται, στοιχεια δε καυσουμενα λυθησεται, και γη και τα εν αυτη εργα ευρεθησεται.
11 τουτων ουτωσ παντων λυομενων, ποταπουσ δει υπαρχειν? υμασ εν αγιαισ αναστροφαισ και ευσεβειαισ, 12 προσδοκωντασ και σπευδοντασ την παρουσιαν τησ του θ̅υ̅ ημερασ, δι ην ουρανοι πυρουμενοι, λυθησονται, και στοιχεια καυσουμενα, τηκεται. 13 καινουσ δε ουρανουσ και γην καινην, κατα το επαγγελμα αυτου προσδοκωμεν, εν οισ δικαιοσυνη κατοικει.
14 διο, αγαπητοι, ταυτα προσδοκωντεσ, σπουδασατε ασπιλοι και αμωμητοι αυτω ευρεθηναι εν ειρηνη. 15 και την του κ̅υ̅ ημων μακροθυμιαν, σωτηριαν ηγεισθε, καθωσ και ο αγαπητοσ ημων αδελφοσ παυλοσ, κατα την δοθεισαν αυτω σοφιαν, εγραψεν υμιν, 16 ωσ και εν πασαισ ταισ επιστολαισ, λαλων εν αυταισ περι τουτων, εν αισ εστιν δυσνοητα τινα, α οι αμαθεισ και αστηρικτοι στρεβλουσιν ωσ και τασ λοιπασ γραφασ, προσ την ιδιαν αυτων απωλειαν. 17 υμεισ ουν, αγαπητοι, προγινωσκοντεσ φυλασσεσθε, ινα μη τη των αθεσμων πλανη συναπαχθεντεσ, εκπεσητε του ιδιου στηριγμου. 18 αυξανετε δε εν χαριτι, και γνωσει του κ̅υ̅ ημων και σωτηροσ, ι̅υ̅ χ̅υ̅. αυτω η δοξα και νυν και εισ ημεραν αιωνοσ. αμην!