1 γνωριζομεν δε υμιν, αδελφοι, την χαριν του θ̅υ̅ την δεδομενην εν ταισ εκκλησιαισ τησ μακεδονιασ, 2 οτι εν πολλη δοκιμη θλιψεωσ, η περισσεια τησ χαρασ αυτων και η κατα βαθουσ πτωχεια αυτων, επερισσευσεν εισ το πλουτοσ τησ απλοτητοσ αυτων. 3 οτι κατα δυναμιν μαρτυρω, και παρα δυναμιν, αυθαιρετοι 4 μετα πολλησ παρακλησεωσ δεομενοι ημων, την χαριν και την κοινωνιαν τησ διακονιασ τησ εισ τουσ αγιουσ. 5 και ου καθωσ ηλπισαμεν, αλλ εαυτουσ εδωκαν, πρωτον τω κ̅ω̅, και ημιν, δια θεληματοσ θ̅υ̅. 6 εισ το παρακαλεσαι ημασ τιτον, ινα καθωσ προενηρξατο, ουτωσ και επιτελεση εισ υμασ και την χαριν ταυτην. 7 αλλ ωσπερ εν παντι περισσευετε, πιστει, και λογω, και γνωσει, και παση σπουδη, και τη εξ ημων εν υμιν αγαπη, ινα και εν ταυτη τη χαριτι περισσευητε.
8 ου κατ επιταγην λεγω, αλλα δια τησ ετερων σπουδησ, και το τησ υμετερασ αγαπησ γνησιον δοκιμαζων. 9 γινωσκετε γαρ την χαριν του κ̅υ̅ ημων, ι̅υ̅ χ̅υ̅, οτι δι υμασ επτωχευσεν, πλουσιοσ ων, ινα υμεισ τη εκεινου πτωχεια πλουτησητε. 10 και γνωμην εν τουτω διδωμι, τουτο γαρ υμιν συμφερει, οιτινεσ ου μονον το ποιησαι, αλλα και το θελειν, προενηρξασθε απο περυσι. 11 νυνι δε και το ποιησαι επιτελεσατε; οπωσ καθαπερ η προθυμια του θελειν, ουτωσ και το επιτελεσαι εκ του εχειν. 12 ει γαρ η προθυμια προκειται, καθο εαν εχη ευπροσδεκτοσ, ου καθο ουκ εχει. 13 ου γαρ ινα αλλοισ ανεσισ, υμιν θλιψισ, αλλ εξ ισοτητοσ. 14 εν τω νυν καιρω, το υμων περισσευμα εισ το εκεινων υστερημα, ινα και το εκεινων περισσευμα γενηται εισ το υμων υστερημα, οπωσ γενηται ισοτησ. 15 καθωσ γεγραπται, “ο το πολυ, ουκ επλεονασεν; και ο το ολιγον, ουκ ηλαττονησεν.”
16 χαρισ δε τω θ̅ω̅, τω διδοντι την αυτην σπουδην υπερ υμων εν τη καρδια τιτου. 17 οτι την μεν παρακλησιν εδεξατο, σπουδαιοτεροσ δε υπαρχων αυθαιρετοσ, εξηλθεν προσ υμασ. 18 συνεπεμψαμεν δε μετ αυτου τον αδελφον, ου ο επαινοσ εν τω ευαγγελιω δια πασων των εκκλησιων; 19 ου μονον δε, αλλα και χειροτονηθεισ υπο των εκκλησιων συνεκδημοσ ημων, συν τη χαριτι ταυτη τη διακονουμενη υφ ημων, προσ την του κ̅υ̅ δοξαν, και προθυμιαν ημων; 20 στελλομενοι τουτο, μη τισ ημασ μωμησηται, εν τη αδροτητι ταυτη τη διακονουμενη υφ ημων; 21 προνοουμεν γαρ καλα, ου μονον ενωπιον κ̅υ̅, αλλα και ενωπιον ανθρωπων. 22 συνεπεμψαμεν δε αυτοισ τον αδελφον ημων, ον εδοκιμασαμεν εν πολλοισ, πολλακισ σπουδαιον οντα, νυνι δε πολυ σπουδαιοτερον πεποιθησει πολλη τη εισ υμασ. 23 ειτε υπερ τιτου, κοινωνοσ εμοσ και εισ υμασ συνεργοσ, ειτε αδελφοι ημων, αποστολοι εκκλησιων δοξα χ̅υ̅. 24 την ουν ενδειξιν τησ αγαπησ υμων, και ημων καυχησεωσ υπερ υμων, εισ αυτουσ ενδεικνυμενοι εισ προσωπον των εκκλησιων.